25.11.1993

Samotność to poczucie braku, poczucie Nie_pełności

Bóg nie musiał mnie stwarzać, ale mnie stworzył, usuwając się.

Od kiedy Bóg mnie stworzył, skazał się na samotność beze mnie.

Być tak samotnym jak Bóg jest samotny.

Aby Bóg nigdy nie był ze mną samotny.

Aby Bogu nigdy mnie nie brakowało.

Być samotnym z Bogiem to być niesamotnym jak Bóg, który wypełnia każdy mój brak sobą samym.

Bóg wypełnia każdy mój brak samą miłością, dlatego poczucie braku musi stać się pragnieniem miłości, aby mogło być przez Boga zaspokojone. Zaspokojone jeszcze większym pragnieniem. 

Brakiem sił wypełnić pragnienie kochania, aby każdą chwilą słabości kochać bardziej. 

W braku sił, braku chęci do życia całą uwagę skierować na Boga i trwać w bolesności braku błagając o zamiłowanie.brakiem, pustką bolesnoscia żebrać o łaskę, żebrać o pragnienie miłowania większe od wszystkiego, Większe ode mnie!

Nawet największe pragnienie miłowania jest większe ode mnie, bo jest łaską i święte jest.

Pragnienie miłości nie jest z tego swiata. Jest szczeliną w moim ciele, aż do duszy /przez moje ciało do duszy/przez którą sączy się światło.

Stać się szczeliną dla swiata, dla innych.