Niepokalana 4.03.1993

SAMOTNOŚĆ JEST PRAGNIENIEM PRZEKROCZENIA GRANIC ŚWIATA I CIAŁA

Gdy od ciała odpada ciało, od świata świat, nagość staje się niepokalana.

Samotność jest pragnieniem przekroczenia granic świata i ciała.

Gdy ciało odpada od ciała a świat od świata, samotność jest tak przeogromna, ze nazywanie jej imieniem samotności odbiera jej wszechmoc przenikania, która posiada będąc spełniającym się pragnieniem przekroczenia granic świata i ciała.

W nagości niepokalanej wszystkie miejsca i czasy są równie ważne i równie dostępne.

Nie ma na świecie miejsca którego nie znam. Są tylko miejsca które mnie nie znają.

Niem ma w życiu niczego, co byłoby wspanialsze od radości umierania.

Są tylko umierania z wymalowana, na umarłej twarzy, radością, która chce oszukać innych umarłych i siebie, ze żyje, a oszustwo, które się udaje, nazywa prawdą.

Gdy od ciała odpada ciało, od świata świat, radość staje się naga i niepokalane.