czy oddanie

KAŻDA Z OSÓB BYŁABY NICZYM, GDYBY INNE NIE CZYNIŁY JEJ WSZYSTKIM. PRZYJĘCIE JEST DAREM, DAR JEST PRZYJĘCIEM. NIEGDZIE NIE MA POSIADANIA!

22/23.12/1993

 

Królu mój Ukochany, nie mogę Ci już nic ofiarować. Mogę tylko PRZYJMOWAĆ WSZYSTKO, jako DAR od CIEBIE, PRZYJMOWAĆ CIEBIE SAMEGO I BŁAGAĆ CIĘ O ZMIŁOWANIE, bo NIE POTRAFIĘ TAK WSZYSTKIEGO PRZYJMOWAĆ I CIEBIE.

     A tą modlitwą błagalną niech będzie PRZYJMOWANIE SIEBIE TAK UŁOMNEJ jak DARU od CIEBIE, jak CIEBIE SAMEGO. Przyjmowanie siebie tak, jak Ty mnie przyjmujesz.

 

Ofiaruję Ci to, co mi dasz w każdej chwili, abym umiała to przyjąć.

Ofiaruję Ci to, czego nie umiem przyjąć aby Twój dar nie był daremny.

Ofiaruję Ci moje myśli i pragnienia, aby nie różniły się od Twoich myśli i pragnień.

Ofiaruję Ci wszystkie słabości, ułomności, niedoskonałości, abym Cię nimi umiała kochać.

 

Tak wielka będzie MOC WIARY I MIŁOŚCI, że chwałą Pana napełni się ziemia. A ziemia to ciało. A ciało zniszczalne prześwietlone chwałą, OSYPUJE SIĘ MIŁOŚNIE, nie sprzeciwiając się niczemu, bo POZBAWIONE NIEMOCY NIEWIARY, która jest słabością.