moje pragnienie

To, czego Bóg pragnie, daje mi poznać przez konieczność, sytuację, która całkowicie mnie obnaża i stawia wobec niemożliwego, które przerasta moje możliwości.

 

BÓG ZNA MOJE MOŻLIWOŚCI. I jeśli czuję, wiem, że WŁAŚNIE TEGO PRAGNIE BÓG, to znaczy, że ON DOKONUJE WE MNIE TO, CZEGO PRAGNIE. 

 

Człowiek nie jest w stanie spełnić pragnienia Boga, jeśli Bóg nie da mu MOCY do spełnienia. Człowiek może jednak poddać się tej mocy albo nie. Jeśli się podda, Bóg w nim i nim spełni swoje pragnienia.

 

Moja niemoc wynika z tego, że JA CHCĘ SPEŁNIAĆ pragnienia Boga. Wołanie w tej niemocy :”zmiłuj się, Panie! Nie mogę, nie potrafię!” jest BŁAGANIEM O USUNIĘCIE MOJEGO JA, KTÓRE STOI NA PRZESZKODZIE do spełnienia.

 

Bóg daje mi poznać swoje pragnienie nie po to, żebym dokonała czegoś niemożliwego, tylko żebym ZOBACZYŁA, jak On we mnie, mną, w sposób ZWYCZAJNY, codziennie DOKONUJE SWOICH DZIEŁ większych niż Chrystus.

 

Większych, bo TAKICH SAMYCH, jakich dokonywał Chrystus, a większych dlatego, że Chrystus był doskonałym narzędziem, w pełni Człowiekiem, a ja jestem ułomna, skażona grzechem, co jednak Bogu nie przeszkadza, aby mógł umieścić we mnie swą MOC.

 

Jeśli zatem jest we mnie PEŁNIA ODDANIA, pełnia MIŁOSNEGO PRZYZWOLENIA na WSZYSTKO, wówczas POZNAJĄC PRAGNIENIE Boga, mogę BYĆ PEWNA, że On to pragnienie spełnia.