Ducha Miłości

Pieśń, którą mi niebo zesłało z Duchem Miłości

3.06.1993

 

Jak piękne są twoje stopy tańczące bólem,

modlące się bólem.

Stopy zranione na górach,

żeby ogłaszać królowanie Miłości.

 

Żeby Król mógł królować jak króluje.

Mógł kochać jak kocha.

Brać w ramiona jak bierze.

Umierać jak umiera.

Przelewać się w ciebie i przez ciebie jak w tańcu,

w tanecznym miłowaniu,

zaślubianiu przenikaniem wzajemnym.

 

Jak piękne są twoje stopy ukrzyżowane,

zmartwychwstałe z bólu.

 

Stopy wypłakujące rozkochanie,

stopy namaszczające czułością Ciało Słowa,

żeby scałować światło z ran Chrystusa,

żeby się rozranić, roznamiętnić,

wypalić do końca

w cichości wiecznej,

tak wiernej i tęskniącej,

że już teraz, tutaj

taniec zacicha bólem,

a ból roztańczeniem.