i skoncentrować

OWRÓCIĆ SIĘ OD SIEBIE

23.01.1994

 

Odwrócić się od siebie, od pragnienia doskonalenia siebie bez obawy, że odwrócę się od Boga.

 

Odwrócić się od siebie, aby nie koncentrować się na swoich niedoskonałościach, tylko na Bogu, na miłowaniu.

 

Ufać Bogu, ze nie pozwoli, aby jakaś ułomność moja była niezauważona, ale to nie jest już najważniejsze.

 

Ufać Bogu, ze odwrócenie się od siebie jest ZWRÓCENIEM SIĘ do Niego cała sobą, aby cała moja nicość trwała przed Panem i Królem moim, ofiarowała Mu się bez reszty.

 

Ufać Bogu, że NIE Mogę Już WYBRAĆ ZŁA, bo gdybym chciała, On spełni moje błaganie i powstrzyma mnie.

 

Ufać Bogu, że nie ma już w moim życiu nic, poza Nim i cierpieniem.

Ja- to cierpienie. On- to miłość.

Aby miłować całym bólem muszę odwrócić się od siebie.

 

Odwrócić się od cierpienia wejściem weń bez leku. Wejść w cierpienie za światłem miłości.

 

Iść przez cierpienie, być w nim zanurzonym i nie zważać na nie.

 

Tak zapatrywać się w światło ufnością, zapatrzyć się w światło, którego nie widać, zapatrzyć się w światło, które z ZEWNĄTRZ OGARNIA CIERPIENIE, aby cierpiąc być tylko na zewnątrz cierpienia, a cierpieniu pozostawić to, co już umarło; pozostawić, aby umierało do końca.

 

Osamotnieć z Bogiem znów po raz pierwszy. Osamotnieć, żeby żyć Nim ponad wszystko.