bo z Bogiem

OSAMOTNIEĆ BOGIEM !

 

Osamotnieć Bogiem to dotrzeć do własnej nicości i pomknąć dalej.

 

Poczucie samotności z Bogiem rodzi się właśnie z poczucia nicości i trwa, dopóki nie jest się ponad nicością, dopóki człowiek nie oderwie się od tej nicości, dopóki nie ma dość odwagi /męstwa/ aby pozbyć się samotności z Bogiem przez jeszcze większe osamotnienie- osamotnienie Chrystusa Ukrzyżowanego.

 

Osamotnieć Bogiem jak Chrystus, to mieć pełną świadomość czym jest cierpienie, męka miłości, to przeżywać trwogę konania, a jednak nie wahać się, nie wątpić, że jest tylko jedna odpowiedź na wołanie Boga, na zaspokojenie Jego pragnienia, z którym zwraca się do mnie teraz, On sam.

 

Osamotnieć Bogiem to o nic nie pytać już, bo wszystko jest jasne. Choćby cały świat przekonywał, że można inaczej, to nie można.

 

Jest tylko jedno pragnienie – Boga i moje, które zaspokoić można tylko duchem Chrystusa wołającego :”Ojcze, TY WSZYTSKO MOŻESZ, dlatego niech tylko Twoja wola dzieje się we mnie i mną całą, teraz i zawsze”!