nie nie posiadam

Nic we mnie nie należy do mnie!

25.01.1994

 

Nic we mnie nie należy do mnie. Nic nie posiadam!

 

Nawet moja nicość do mnie nie należy. Bóg ją przyjął, wziął ją sobie i jest Jego własnością. Jeśli daje mi ją odczuć, to daje mi siebie.

 

Moje życie, śmierć, zbawienie lub potępienie też do mnie nie należy.

 

Ani moje kalectwo, ani zdrowie, którego nie mam, ani Zdrowie, którym jest dla mnie Chrystus.

Żadna moja niemoc, słabość, ból nie należą do mnie.

 

Ani cierpienie, ani znoszenie bądź nie znoszenie cierpienia.

 

Cały ból mojego życia nie do zniesienia należy tylko i wyłącznie do Boga. Nie ma w nim nic mojego, a tzn., że w niemocy znoszenia go, BÓG DAJE MI SIEBIE, jeśli tylko zechcę Go przyjąć!

 

Mój głód, pragnienia wszelkie, także pragnienie Boga należy do Boga.

 

Czując głód przyjąć Boga głodnego i nakarmić Go RADOŚCIĄ PRZYJĘCIA GO, sobą samą.

Bóg pragnie mnie samej.

Ja sama, upiękniona DAREM PRZYJMOWANIA Go u siebie, w sobie, jestem dla Niego tym, czego pragnie najbardziej.

 

Ciało moje, ze wszystkimi odczuciami, myślami, słowami, błędami, grzechami nawet- należy do Boga. On ma nad nim władzę.

 

Natomiast Jego Ciało, moc Jego miłości należy do mnie, jeśli nie zatrzymuję i nie przywłaszczam Go sobie, tylko żyję na chwałę Boga, tzn., zwracam Mu to, czym sam mnie obdarowuje.

 

Dary boga są radością wtedy, gdy się je zwraca Bogu, gdy się nie pragnie ich zatrzymywać, posiadać na stałe.

 

W ten sposób wszystko, co posiada Bóg jest moje w NIEPOSIADANIU NICZEGO.

 

Cierpienie jest skutkiem posiadania siebie.

 

Gdy nie posiadam siebie, cierpię, ale cierpienie ma zupełnie inny smak- rozsmakowuje mnie w samej miłości.

 

Każde cierpienie nie do zniesienia może być samą rozkoszą miłowania, gdy nie traktuję go jako mojego cierpienia, tylko mojego Umiłowanego, gdy NIE PRAGNĘ UMIEĆ je znieść, tylko NIEUMIEJĘTNOŚĆ CIERPIENIA przyjmuję jako dar od Boga, w którym ON SAM PRZYCHODZI, by mnie Sobą ogarnąć, jak ból ogarnia.

 

Królu Umiłowany, daj mi wiarę na miarę zrozumienia i taką ufność, że jesteś tylko Miłością, a ja CAŁA, z całą nicością i biedą swoją należę wyłącznie do Ciebie, abym mogła Cię miłować tak, jak sam tego pragniesz, jak kochasz na wieki wieczne. Amen.