od śniadania

 

JASNA CIERPLIWOŚĆ

 

O zwykłej godzinie

zbieram wczorajsze zwłoki

i siadam do śniadania

z nie przełkniętą żałobą

 

Za szybko obraca się ziemia

kwitną wskazówki

rdzewieje mechanizm czasu

nie ma gdzie stanąć i zapłakać

 

Wszystko dzieje się w MIĘDZYŻYCIU

witający żegnają się

chociaż nikt nie traktuje tego poważnie

 

małe śmieszne postacie

/kogo to jeszcze śmieszy/

wierzą

że umieranie ich nie dotyczy

że są żywi i bezpieczni

 

Afrodyty ubijają pianę

bogowie naśladują gromowładnego

jasna cierpliwość

spływa deszczem

 

 

Skąd ta cisza

     na ból wieki

konająca i reanimowana

 

po jakie życie

 

Zdrowa myśl

poczęta

umiera

na chorobliwie

zdrowe serce

 

trzeba było ją narazić

na szerokie depresje i wzniesienia

niech pozna strach

by go zbić z tropu

na manowce