z Simone Weil

 

„CIERPIENIEM CIAŁA ZABIĆ CIELESNĄ CZĘŚĆ DUSZY” /Simone Weil/

 

w bólu nie do zniesienia nie trzymać się niczego!

 

Wszystką cielesność duszy, wszystkie jej namiętności: BÓL, NADZIEJĘ, RADOŚĆ, LĘK- WYSTAWIĆ, UJAWNIĆ, PODDAĆ MĘCE, PRZENIKNĄĆ CIERPIENIEM.

 

Nie tłumić uczuć bólu nie do zniesienia ani lęku. Poddać się odczuciom BEZ ASEKURACJI, bez chęci złagodzenia ich, bez NADZIEJI, że kiedyś to się skończy, bez RADOŚCI, że przecież się kończy.

 

TAKA NADZIEJE I TAKA RADOŚC SĄ POKARMEM DLA DUSZY CIELESNEJ!

NIE KARMIĆ JEJ!

 

Cierpieć MEKĘ LĘKU piekielną mękę, że zawsze tak będzie.

Cierpieć z bólu nie do zniesienia, który wciąż rośnie.

 

ZGODZIĆ SIĘ NA WIECZNĄ MEKĘ BEZ CIENIA REZYGNACJI!

ZGODZIC SIĘ Z SAMEJ MIŁOŚCI!

 

Z miłości zgodzić się na piekło!

Na samotność wiecznego potępienia, aby wszyscy inni byli zbawieni!

WYBRANIE PIEKŁA JEST NIEBEM!

 

Piekło- to wieczna męka odczuwania bólu nie do zniesienia.

 

ZWRÓCIĆ DO BOGA LEK SWOJEGO CIAŁA.

Jak Chrystus w Getsemani.

 

Gdy nie zwracam do Boga lęku swojego ciała, bólu nie do zniesienia, gdy nie chcę błagać Go o ulgę w cierpieniu, moja wola karmi się dumą, że ja to zniosę bez ulgi. Z cierpienia rodzi się cel. Moją wolą jest wtedy, żeby znieść ten ból, a nie żeby kochać bardziej.

Zwracać do Boga lęk swojego ciała, ŻEBRAĆ O ZMIŁOWANIE, to składać w Jego Ręce ból całego świata, każdego człowieka. ON WTEDY TO PRZEMIENIA!