nie jest samotnoscią

 

STRASZLIWA SAMOTNOŚĆ Z BOGIEM- ROZKOSZ KOCHANIA NIESKOŃCZENIE

9.10.1992

 

Kto prawdziwie żyje z Bogiem, z Bogiem i tylko dla Boga, kto oddał Mu się „na przepadłe”, ten musi odczuwać straszliwą samotność. Samotność z Bogiem a przecież straszliwie bolesną, tak jakby na tym świecie pełnym spieszących się ludzi nie istniał nikt, kto żyłby naprawdę Bogiem. Tak, jakby Bóg błądził od człowieka do człowieka i tak, jak w Betlejem, był odpędzany od drzwi.

 

Jak On sam, tak też i ten, kto żyje tylko dla Niego, musi znaleźć się samotny w świecie, tak obcym i nieprzyjaznym. Bo Syn Człowieczy nie miał i nie ma gdzie głowę swą skłonić.

 

Dlaczego tak?

 

Dlatego, ze tak daleko odeszliśmy od Niego, że żeby wrócić, musimy iść śladami Chrystusa. Dokładnie po Jego śladach.

 

Dlatego, że TYLKO BÓG JEST NAPRAWDĘ A ON JEST JEDEN I SAM!

 

Wszyscy, którzy są z Nim, są jednością, a to znaczy, że muszą być sami, aby mogli być ze wszystkimi w jedności.

 

Muszą być sami, aby mogli poznawać wszystko w Bogu samym, poznawać poznaniem Boga, tak odmiennym od ludzkiego poznania, że trzeba osamotnieć, zostawić wszystko i siebie samego, aby Bogiem samym rozpoznać, że w tej straszliwej samotności JEST ROZKOSZ KOCHANIA NIESKOŃCZENIE!