oderwać się od siebie

 

ODERWAĆ SIĘ OD SIEBIE

14.10-5.11.1991

 

Oderwać się od siebie to pozrywać wszystkie przywiązania do siebie, rzeczy, spraw i ludzi, do ziemi, czyli do wszystkiego, co nie jest Bogiem samym.

 

Oderwać się od siebie to przejść PRZEZ SIEBIE NA STRONĘ BOGA. To wejść w krzyż Chrystusa, KRZYŻ ŚWIATŁA, to czerpać z Jego mocy, w każdej chwili, to nie bać się niczego, bo wszystko, co jest lękiem- ukrzyżować.

 

Oderwać się od siebie to całkowicie i zupełnie dać się pochłonąć woli Boga. To w każdej chwili żyć tak, jak On tego pragnie, czyli żyć Nim, doświadczać Go we wszystkim i przez wszystko. Czerpać z SAMEGO ŻRÓDŁA MOCY.

 

Królować z Chrystusem przez Jego absolutne królowanie we mnie.

 

Oderwać się od swojej bezradności na rzecz DZIECIĘCEJ UFNOŚCI  przynależenia do Chrystusa.

 

Zostawić siebie to oderwać się od powierzchni, zamieszkać w Głębi, pozwolić by Głębia wypełniła wszystkie obszary ciała i duszy.

 

     LĘK

Doświadczając lęku uczę się ufności, przez oddawanie siebie, lękającej się, Bogu i uwielbienie Go lękiem.

 

Uwielbienie Boga każdą słabością sprawia, że zyskuje się nad nią panowanie, poprzez to, że sam Bóg panuje we mnie. Jeżeli uwielbiam Boga wszystkim, co mi zsyła, to Bóg króluje we mnie a ja jestem w Nim, i nie może być inaczej, bo gdy wielbię Boga wszystkim, co jest, wszystko co jest – jest NIM SAMYM.

 

GŁÓD

Całkowicie zaufać Bogu. Wyrzec się troski o to, co wydaje się być niezbędne do życia; wyrzec się troski o jedzenie i picie.

Nie dać się opętać myśli, co będzie, gdy nie będę mógł nic jeść, pić- pokusa, straszydło, diabelski chwyt żeby zająć się majakami a nie Bogiem.

„życie ważniejsze jest niż pokarm”. 

Każda chwila, w której zajmuje się troską o jedzenie jest stracona. Ta chwila jest głodem a może być nasyceniem. Bóg wie, czego mi potrzeba.

 

Doskonałe wyrzeczenie się jedzenia polega na tym, by całkowicie i zupełnie oddać ten problem w Boże ręce. Jeśli mogę jeść- jem i tym błogosławię Boga. Jeśli nie mogę- niemocą, bólem uwielbiam Go tak samo. TAK SAMO.

Jeśli pokarmem moim jest wypełnianie woli Boga, tzn. że pokarmem moim jest zarówno możność jedzenia jak i głód i pragnienie. 

 

Głód i pragnienie są moim pokarmem.

Całkowicie wyrzec się troski o siebie, oderwać się od siebie, przylgnąć do Boga, to sycić się Bogiem przez doznanie głodu i pragnienia.

 

Całkowite oderwanie się od pragnienia jedzenia, od myśli o konieczności jedzenia, na rzecz zaufania Bogu i przyjęcia chleba głodu i pragnienia jako Jego pokarmu da mi prawdziwe nasycenie i umocnienie. Da mi to, czego pragnę, zaspokoi pragnienie miłości.

 

Jeśli trzymam się siebie, zajmuję się swoim pragnieniem, głodem, to odrzucam dar Boga samego, obrażam Go śmiertelnie i grzeszę bardzo.

 

Jego pokarm prawdziwie syci zarówno ciało jak i duszę. Jego pokarm rozświetla Miejsce Święte i daje pełnię radości.