cierpienie a ofiarowanie

 

Cierpienie nie jest konsekwencją ofiarowania się Bogu w całopalnej ofierze. 20.10.1992.

 

Jeżeli człowiek ofiaruje siebie Bogu jako całopalną ofiarę miłości, to dowodem przyjęcia przez Boga tej ofiary i konsekwencją jej przyjęcia jest wzrastająca nieustannie miłość, jest doświadczanie miłości przez wiarę.

 

Natomiast cierpienie, które staje się wtedy współcierpieniem z Chrystusem, wchodzeniem w tajemnicę Chwały Męki Chrystusa /wcielenie Słowa/ jest łaską czystej miłości.

 

Cierpienie nigdy nie jest konsekwencją ofiarowania się Bogu, gdyż wartość ofiary ma tylko miłość, nie cierpienie.

Cierpienie ma wartość tylko o tyle, o ile jest przyjęte z SAMEJ TYLKO MIŁOŚCI.

 

Ponieważ cierpienie jest łaską miłości, NIE JEST ONO KONIECZNE do tego, aby oddanie się Bogu w całopalnej ofierze zostało przyjęte. Konieczna jest tylko ZGODA I PRAGNIENIE SPEŁNIANIA KAŻDEJ woli Boga, z pełną świadomością, że może to być także cierpienie.

 

Cierpienie oczyszczające, uświęcające jest dane w takiej mierze, w jakiej wola ludzka pozwala na działanie woli Bożej.

 

W duszach czystych cierpienie jest UPRAGNIONE gdyż jest ono kapitałem miłości.