królować ubóstwem

 

Zniknąć nie zostawiając śladu  7.09.1992.

 

Być nagim i biednym,

królować ubóstwem,

ukrzyżowaniem,

uwielbieniem.

 

     Nic nie wiedzieć o jutrze,

     o Bogu ani o sobie,

     nic nie móc zobaczyć przed sobą

     poza gęstą,

     niemożliwą do życia

     pomroką świętej niewiedzy.

 

Wejść z wiarą,

która nie jest niczym innym

jak zaryzykowaniem wszystkiego,

wbrew sobie i światu.

 

     Oszaleć najciszej na świecie i iść dalej

     ufając dziecięco, naiwnie,

     bezradnie i bezgranicznie,

     Niewyobrażalnej,

     Nieuchwytnej,

     Miłości Nieskończonej,

     o której nic nie można powiedzieć

     ALE MOŻNA KOCHAĆ

 

Wbić się ponad siebie,

ponad świat i Boga,

w ukrytą, bolesną, cichą ciemność.

W radość większą od słowa.

 

     Pogrążyć się w Słowie

     W umęczeniu konającego Boga.

     Wejść w otwarty bok Chrystusa

     I zniknąć nie zostawiając śladu.