dobro w cierpieniu

 

Dobro w cierpieniu objawia się tym, którzy nie bronią się przed miłością.

2.05.1992r.

 

Człowiek nie potrafi wykorzystać cierpienia nie dlatego, że broni się przed cierpieniem, przed bólem, ale dlatego, że broni się przed miłością.

 

Sprzeczność wynikająca z rozdzielenia ducha i ciała: tym, czego człowiek najbardziej pragnie, jest miłość, i tym, przed czym najusilniej się broni, też jest miłość.

 

Chrystus pojednał niebo z ziemią, pojednał wszystkie sprzeczności i dlatego tylko w Nim samym można pojednać duszę z ciałem.

 

To pojednanie polega na wykorzystaniu słabości ciała dla umocnienia ducha. Na stworzeniu harmonijnej całości.

 

Nie sposób zlikwidować tych sprzeczności i nie o to chodzi. Chodzi o ogarnięcie ich w całości, o umieszczenie ich w dobroci Boga i zobaczenie, że one tam są. A jeśli coś jest w dobroci Boga, to już nie może być niczym innym, jak tylko samym dobrem, Bogiem samym.

 

Być dla siebie samego znakiem Boga

 

Każdy człowiek jest znakiem sam dla siebie. Aby rozpoznać ten znak i odczytać, trzeba zatrzymać się na sobie i odpowiedzieć na pytanie- kim jestem dla Boga?

 

Jestem dla Boga wszystkim, skoro On, wszechmocny, nie potrzebujący nikogo ani niczego posyła Swego Syna, czyli Sam zstępuje na ziemię i daje się zabić dla mnie, wiedząc doskonale, ze nie wart jest człowiek tej Ofiary.

Nikt nie wiedział lepiej niż Bóg, że świętość wszystkich świętych w dziejach całej ludzkości nie jest w stanie wynagrodzić Ofiary Męki Chrystusa,a nawet zrozumieć jej nie sposób. Dlatego Bóg sam, PRZEZ CZŁOWIEKA, wielbi siebie najpiękniej we wszystkim, a Chrystus przyjęty przez człowieka do swojego życia, ciała i duszy, przez Ducha świętego nieustannie składa Bogu dziękczynienie.