Są to wiersze i utwory mojej przyjaciółki Basi, osoby niepełnosprawnej, która swoje życie przemieniała w modlitwę

 

Być dla siebie znakiem Boga

 

Być znakiem dla siebie samego, to przyjmując Chrystusa odszukiwać Go w codzienności. Szukać wiarą, że On wypełni tę codzienność sobą samym.

 

Być znakiem Boga dla siebie to mieć świadomość stanu własnej duszy w każdej chwili. To nauczyć się widzieć siebie w Prawdzie, czyli w relacji do Boga.

 

Być znakiem dla siebie to we wszystkim, w każdym niepokoju, leku, przerażeniu, pogubieniu, w każdym bólu jakiegokolwiek pochodzenia odczytać przez wiarę wołanie Boga : JA JESTEM! Pójdź za Mną!

Bo wszystko, co dzieje się we mnie jest przedewszystkim zależne od Boga i On jest PIERWSZĄ PRZYCZYNĄ tego wszystkiego, co dzieje się ze mną i we mnie, co dzieje się na świecie. I jeśli widzę, że dzieje się coś złego to dzieje się tak TYLKO PO TO I DLATEGO, aby IŚĆ DALEJ!  Aby będąc w samym jądrze niepokoju, bólu, pogubieniu...przez wiarę zobaczyć to wszystko w Prawdzie o Nieograniczonej Dobroci Boga.

 

Być znakiem dla siebie to ZAWIERZAĆ Bogu nieustannie, aby to zawierzenie Bóg przemienił w WIARĘ, która daje PEWNOŚĆ, jedyną pewność na świecie którą jest ON SAM. Nic innego nie daje pewności, bo wszystko, co zostało stworzone musi się skończyć. Pewność jest tylko w tym, co samoistne, a tylko Bóg jest istnieniem samym w sobie.

Bóg stworzył człowieka z miłości, a ponieważ sam jest Miłością, dlatego to, co jest Jego naturą staje się moje przez uczestnictwo. I chociaż człowiek nigdy ze swej natury nie będzie istotą samoistną, to przez Chrystusowe dziedzictwo może posiadać wszystko to, co posiada sam Bóg, BEZ ŻADNYCH OGRANICZEŃ!