Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego. (Łk 1, 37)

Jest bez zmian. Cały czas śpi. Ale...

 

Dziś kupiłem słuchawki, wziąłem odtwarzacz mp3, nagrałem gwar domu rodzinnego. Jego żonę, nas, wnuki... Wszystko słyszał. Musiał słyszeć, bo na jego twarzy, zamiast grymasu bólu, pojawiła się błogość, był rozmarzony.

Lekarze jednak mówią wciąż to samo - jest bardzo źle, nie ma szans...

Ale ja już dawno przestałem im ufać. Wielki niepokój czuję rozmawiając z nimi... Co innego, rozmowa z tym Który Wszystko Może. Wciąż mam w sobie ten spokój i myśl, że to już blisko.