Gdy kocham Boga, co jest małe, staje się duże.

Bo jest całe, nienaruszone i czyste - bo zwykle zbyt małe, by człowiek chciał wmieszać się w jego postać lub byt... Biedronka, ziarnko piasku stają się większe od gwiazdy filmowej, czy drapacza chmur, bo pochodzą prosto z rąk Boga. Z zachwytem dostrzegam ich bezcenną małość i pragnąc też taką być, szukam w sobie pokory: łagodzę moją wolę, zatrzymuję i opróżniam myśli, czekam, aż wypełnią się tym najcichszym, wszechobecnym słowem Boga i pozwolą mi choć na chwilę być samą prawdą...

Najbardziej uczy jej to, co jest małe.