Jedenastu uczniów udało się do Galilei, na górę, tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: «Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata».

Stawienie się w obecności Bożej: Uświadom sobie, że stajesz przed Panem, że będziesz z Nim rozmawiał i słuchał tego, co On ma Ci do powiedzenia. Otwórz się na działanie Ducha Świętego. Proś, aby On pomógł Ci przeżyć to spotkanie jak najowocniej, w możliwie największym otwarciu na Słowo Boże.

Modlitwa przygotowawcza zwyczajna: Proś Boga, Pana naszego, aby wszystkie Twoje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu (św. Ignacy Loyola, ĆD nr 46).

Prośba o owoc tej modlitwy: o głęboką świadomość Obecności Boga w całym Twoim życiu.

Obraz do modlitwy: Powędruj na Górę Wniebowstąpienia. Ujrzyj Obecnego Jezusa, i razem z uczniami upadnij przed Nim w geście adoracji.

Pokłon.

Gdy uczniowie widzą Jezusa oddają Mu pokłon. Ten gest oznacza szacunek i uwielbienie. Pokłonu nie oddaje się „byle komu”, ten gest był zarezerwowany dla osób bardzo znaczących, ważnych.

Gesty czynione na Górze Wniebowstąpienia objawiają zaangażowanie całego człowieka – uczniowie widzą Pana, i odpowiedzią na zobaczenie Jego Osoby jest gest adoracji, uniżenia, pokory.

Uniżenie, pokora – to słowa, które dzisiejszy świat chętnie eliminuje z obiegu i słownika. Większość ludzi chce coś znaczyć, być poważanymi, uznanymi, stawianymi na piedestale, nawet w „mikroskali”, w swoich „małych światach”.

A dzisiejsze Słowo uczy nas czegoś innego – oto są w  naszym życiu sytuacje, wydarzenia i spotkania, które winny nas prowokować, zachęcać do uświadomienia sobie, że jest Ktoś inny, ważniejszy, większy ode mnie.

Pomyśl o tym. Zastanów się nad tym, w jakiej postawie stajesz przed Panem Jezusem. Jak Go traktujesz? Przyjrzyj się w jakiej postawie stajesz na modlitwie osobistej, w czasie Eucharystii, Sakramentu Pokuty.

Czy On jest rzeczywiście Bogiem? Kimś godnym czci, szacunku, uniżenia? Tak - Bóg jest dobry, czuły, przyjacielski. JEST jednak Bogiem, a nie naszym partnerem do pogawędki, czy kumplem, którego się „jowialnie klepie po ramieniu”. Porozmawiaj z Nim o tym, o swojej postawie względem Niego, nie tylko postawie wewnętrznej, ale też zewnętrznej, która bardzo wiele mówi o wewnętrznym usposobieniu człowieka.

2. Obietnica.

Słowa Jezusa nieustannie są Słowami obietnicy. W poprzednią niedzielę Pan jasno wskazał, że będzie prosił Ojca o Ducha Pocieszyciela, Obrońcę, Parakleta, dziś znów zapewnia nas, tym razem o tym, że będzie obecny z nami „przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”.

To jest wielkie pocieszenie – nigdy nie jesteś sam, nie jesteś sierotą. Obecność Jezusa jest pewna i niezmienna, bo Bóg jest niezmienny i wierny Słowu, które daje.

Spróbuj przywołać takie sytuacje ze swojego życia, w których doświadczyłeś pewności Bożej Obecności. To jest dobry, właściwy moment do tego, aby za nie, raz jeszcze, z całego serca podziękować.

Obecność Jezusa ma jeszcze jeden wymiar – czegokolwiek być nie robił, Pan JEST OBECNY. Żyjesz tą świadomością? On jest obecny nie tylko w czasie  modlitwy, ale także przy Twojej pracy, obowiązkach, odpoczynku. Przeżywasz te wszystkie wydarzenia w kluczu Obecności Pana Jezusa?

Porozmawiaj z Nim o tym.

Zachęcam Cię, na zakończenie tej modlitwy, do szczerej rozmowy z Panem, do oddania Mu tego wszystkiego, co udało Ci się dzięki Jego łasce zobaczyć, w czasie tej modlitwy. Zwróć uwagę, aby ta rozmowa miała związek z Twoimi refleksjami na medytacji. Pomyśl także o tym, co ta modlitwa zmieni w Twoim życiu? Warto wciąż przypominać sobie, że spotkania z Jezusem na modlitwie mają prowadzić do realnych zmian w życiu, do nawrócenia. Zastanów się nad tym, jaki konkret z tej modlitwy bierzesz do swojego życia. Zapytaj Jezusa, jak On to widzi, co z Jego perspektywy byłoby dla Ciebie ważne w tym czasie.

A może spróbujesz w tych dniach być bardziej uważnym na Obecność Jezusa w Twojej codzienności?

Swoje spotkanie z Panem zakończ modlitwą: „Ojcze nasz”.

Zachęcam Cię także, abyś zanotował chociaż kilka myśli z tej modlitwy, niech pozostanie po niej jakiś materialny ślad, niech te notatki stanowią Twój duchowy dzienniczek. Tak, abyś mógł wrócić do tego, co stało się Twoim doświadczeniem
w spotkaniach z Jezusem.