Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus znad Jordanu, a wiedziony był przez Ducha na pustyni czterdzieści dni, i był kuszony przez diabła. Nic przez owe dni nie jadł, a po ich upływie poczuł głód. Rzekł Mu wtedy diabeł: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby stał się chlebem». Odpowiedział mu Jezus: «Napisane jest: „Nie samym chlebem żyje człowiek”». Wówczas powiódł Go diabeł w górę, pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł do Niego: «Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je dać, komu zechcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje». Lecz Jezus mu odrzekł: «Napisane jest: „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”». Zawiódł Go też do Jerozolimy, postawił na szczycie narożnika świątyni i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. Jest bowiem napisane: „Aniołom swoim da rozkaz co do ciebie, żeby cię strzegli, i na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”». Lecz Jezus mu odparł: «Powiedziano: „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”». Gdy diabeł dopełnił całego kuszenia, odstąpił od Niego do czasu. ( Łk 4, 1-13 )

Stawienie się w obecności Bożej: Uświadom sobie, że stajesz przed Panem, że będziesz z Nim rozmawiał i słuchał tego, co On ma Ci do powiedzenia. Otwórz się na działanie Ducha Świętego. Proś, aby On pomógł Ci przeżyć to spotkanie jak najowocniej, w możliwie największym otwarciu na Słowo Boże.

Modlitwa przygotowawcza zwyczajna: Proś Boga, Pana naszego, aby wszystkie Twoje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu (św. Ignacy Loyola, ĆD nr 46).

Prośba o owoc tej modlitwy: o gotowość do wyjścia na duchową pustynię w czasie Wielkiego Postu.

Obraz do modlitwy: wyobraź sobie Jezusa przebywającego na pustyni, w miejscu, gdzie niewiele jest życia, na ziemi skalistej i suchej. Przyjrzyj się Jego twarzy, postawie, zachowaniu.

1. Pustynia.

Pustynia jest miejscem, do którego przychodzi Jezus wiedziony przez Ducha Świętego. To nie diabeł wyprowadził Jezusa na pustynię, ale Duch Święty. A zatem – jest ona miejscem szczególnego spotkania z Bogiem Ojcem, miejscem przede wszystkim prześwietlonym miłością i głębią relacji. Miejscem zmagania i walki staje się dopiero w drugiej kolejności. Pierwsza jest miłość. Spróbuj popytać Jezusa i siebie, co może się stać Twoją przestrzenią pustyni w tym czasie Wielkiego Postu 2022 r.? Gdzie  i jak będziesz w tym czasie pogłębiał swoją relację z Panem Jezusem, gdzie będziesz miał okazję do nasycania się miłością? Jak chcesz się dać poprowadzić Duchowi w tym czasie?

                  2. Głód.

Po upływie czterdziestu dni Jezus poczuł głód, a więc pewien brak i związany z nim dyskomfort. Nie wiem, czy miałeś kiedy doświadczenie fizycznego głodu, jeśli tak, to masz świadomość, że wyostrza on zmysły, ale także pokazuje prawdę o nas samych, o tym co drzemie w nas najgłębiej – staje się wyzwalaczem prawdy o nas, pozwala nam też doświadczyć kruchości naszego fizycznego istnienia. Ważne jest jednak, aby spróbować popatrzeć przez pryzmat Słowa Bożego nie tylko na nasze głody fizyczne, ale także na różne głody duchowe, wewnętrzne, psychiczne. Czym zaspokajasz głód bliskości, czułości, miłości? Spróbuj to zobaczyć i porozmawiać o tym z Panem Jezusem.  Do czego prowadzą Cię Twoje wewnętrzne głody – do szukania bliskości Jezusa, czy do szukania „pseudo-duchowego” pokarmu, w postaci „zapychania siebie” nadmiarem bodźców (telewizja, Internet, nadmiarowe jedzenie, nieuporządkowanie w dziedzinie seksualnej). Czas Wielkiego Postu może stać się niezwykle piękną przestrzenią do odkrywania Twoich głodów, Twoich niezaspokojonych wewnętrznych potrzeb i zdrowego ich „nakarmienia”. Trzeba jednak zdobyć się na odwagę stanięcia w prawdzie i przyznania się do tego, że jesteś człowiekiem głodnym, który sam nie jest w stanie tych głodów zaspokoić. Czego pragniesz, czego szukasz, co jest Twoim brakiem, głodem, potrzebą, która nie została nasycona? Opowiedz o swoich odkryciach Jezusowi.

Zachęcam Cię, na zakończenie tej modlitwy, do szczerej rozmowy z Panem, do oddania Mu tego wszystkiego, co udało Ci się dzięki Jego łasce zobaczyć, w czasie tej modlitwy. Zwróć uwagę, aby ta rozmowa miała związek z Twoimi refleksjami na medytacji. Pomyśl także
o tym, co ta modlitwa zmieni w Twoim życiu? Warto wciąż przypominać sobie, że spotkania z Jezusem na modlitwie mają prowadzić do realnych zmian w życiu, do nawrócenia.

Zastanów się nad tym, jaki konkret z tej modlitwy bierzesz do swojego życia. Zapytaj Jezusa, jak On to widzi, co z Jego perspektywy byłoby dla Ciebie ważne w tym tygodniu. Pomyśl o tym, jak chcesz przeżyć nadchodzący tydzień. Co będzie owocem tej modlitwy? Może w sposób konkretny znajdziesz swoją pustynię, czas na duchowe pogłębianie więzi z Jezusem. Jest tak wiele możliwości – pomyśl, co będzie najlepsze dla Ciebie, dla Twojego wzrostu
w miłości.

Swoje spotkanie z Panem zakończ modlitwą „Ojcze nasz”.

Zachęcam Cię także, abyś zanotował chociaż kilka myśli z tej modlitw, niech pozostanie po niej jakiś materialny ślad, niech te notatki stanowią Twój duchowy dzienniczek. Tak, abyś mógł wrócić do tego, co stało się Twoim doświadczeniem w spotkaniach z Jezusem.

Anna, wynagrodzicielka