Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: «Oto Baranek Boży». Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem. Jezus zaś, odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: «Czego szukacie?» Oni powiedzieli do Niego: «Rabbi! – to znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz?» Odpowiedział im: «Chodźcie, a zobaczycie». Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej. Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: «Znaleźliśmy Mesjasza» – to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus, wejrzawszy na niego, powiedział: «Ty jesteś Szymon, syn Jana; ty będziesz nazywał się Kefas» – to znaczy: Piotr. (J 1, 35-42)

Stawienie się w obecności  Bożej: Uświadom sobie, że stajesz przed Panem, że będziesz
z Nim rozmawiał i słuchał tego, co On ma  ci do powiedzenia. Otwórz się na działanie Ducha Świętego. Proś, aby On pomógł Ci przeżyć to spotkanie jak najowocniej, w możliwie największym otwarciu na Słowo Boże.

Modlitwa przygotowawcza zwyczajna: Proś Boga, Pana naszego, aby wszystkie Twoje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.  (św. Ignacy Loyola, ĆD nr 46).

Proś także o owoc tej modlitwy: o umiejętność i odwagę w odkrywaniu swoich najgłębszych pragnień.

Obraz do modlitwy: Zobacz  postać Jana Chrzciciela i Jego dwóch uczniów. We trójkę stoją na jednym miejscu. Najpewniej jest to miejsce, w którym często bywali, i w którym mogli się spodziewać przejścia Jezusa. Spróbuj się wsłuchać w to, co Jan mówi o Jezusie, jak Go rozpoznaje. Spróbuj się odnaleźć w tej scenie. Niech ona będzie dla Ciebie, jak morska latarnia podczas całej modlitwy, niech światło tej sceny będzie pomocą kiedy przyjdzie rozproszenie.

1. Stałość.

Jan przychodzi z uczniami w konkretne miejsce. Nie przemieszcza się z nimi, nie szuka nerwowo Jezusa. Nie biega, nie jest żądny sensacji. Po prostu jest obecny. Ta stałość i wierność pozwalają Jemu i uczniom doczekać przyjścia Jezusa. To może być ważna wskazówka dla Ciebie – pomyśl o swojej wierności w czekaniu na Jezusa, o swoim miejscu modlitwy, spotkań z Panem – czy ono w ogóle istnieje? Czy przygotowujesz się na przyjście Jezusa w modlitwie, w Eucharystii – czy te spotkania są raczej „z marszu”, bez przygotowania, bez nastawienia serca na taki ważny moment. Jak to wygląda w twoim życiu?

2. Pragnienie domu.

Uczniowie idą za Jezusem, ponieważ to Jan pomaga im Go rozpoznać. Jezus jednak nie chce uczniów, którzy „idą za czyimś głosem, wskazaniem”. Chce ludzi głęboko świadomych własnego wyboru. Dlatego zwraca się z nich z pytaniem – „czego szukacie?”, „czego pragniecie?”, „co wami kieruje, że decydujecie się pójść za Mną?”. A oni  odpowiadają, że chcą wiedzieć, gdzie jest dom Jezusa, gdzie jest Jego korzeń, tożsamość, początek. Wypowiadają najgłębsze pragnienie swojego serca – chcą mieć poczucie przynależności, chcą mieć korzeń, mieć dom z Jezusem.

A jakie jest najgłębszego pragnienie twojego serca, za czym tęsknisz? Co jest twoim motorem do życia, do działania? Gdzie jest dom dla twojego serca, czy w ogóle go ma, czy może jest sercem bezdomnym?

Zachęcam Cię, na zakończenie tej modlitwy, do szczerej rozmowy z Panem, do oddania Mu tego wszystkiego co udało Ci się dzięki Jego łasce zobaczyć.  Także do przeproszenia Go za to, co być może oddala twoje serce od Niego. Zwróć uwagę, aby ta rozmowa miała związek z Twoimi refleksjami na medytacji.

Pomyśl nad tym, jaki owoc zabierasz z tej modlitwy, jaki konkret bierzesz do swojego życia. To nie musi być nic wielkiego…to może być małe postanowienie np. dotyczące tego, że będziesz uważniej przygotowywał się do spotkań z Jezusem na modlitwie.  Popytaj sam siebie, co będzie pomoce dla twojego rozwoju, dla chwały Bożej.

Swoje spotkanie zakończ modlitwą „Ojcze nasz…”

 

Zachęcam Cię także, abyś zanotował chociaż kilka myśli z tej modlitw,  niech pozostanie po niej jakiś materialny ślad, niech te notatki stanowią Twój duchowy dzienniczek. Tak, abyś mógł wrócić do tego, co stało się twoim doświadczeniem w tych spotkaniach z Jezusem.
                                                                                                               Anna, wynagrodzicielka