poranna Eucharystia, a potem wyjazd

najpierw do Rytwian - do Madonny Ciszy  - cisza, spokój, trwanie przed Jezusem w małym barokowym kościele pamiętającym kamedulskie pacierze. Trwanie w trudzie i zmaganiu, gdy czas wlecze się niemiłosiernie i jedyne co pozostaje to wierność czasowi na modlitwę. A potem - dalej w drogę - na Święty Krzyż - do ponad tysiącletniego sanktuarium...a tam...tłumy dzieci, dla których kościół i szacunek dla miejsca świętego to absolutna abstrakcja i relikwie Krzyża Świętego, a przede wszystkim Jezus trwający w tabernakulum...i jeszcze dar Eucharystii ofiarowany przez zaprzyjaźnionego kapłana. Bogu niech będą dzięki!