historia naszego powołania, jako osobista księga Miłosierdzia Bożego, historia mojej wspólnoty; szacunek i pamięć o swoich korzeniach, o swojej tożsamości jako kobiety poświęconej całkowicie Panu.

pisząc ten post myślę o Naszym Ojcu Założycielu. Myślę o Nim z wdzięcznością - odczytał wezwanie Pana Boga do założenia nowej wspólnoty życia konsekrowanego - instytutu świeckiego- wtedy,w 1956, mało znanej formy życia konsekrowanego. Prawdziwy syn św. Ojca Ignacego - nie bał się nowych rzeczy. Dzięki Jego otwartości na powiew Ducha Świętego - jestem i ja:) - Jego duchowe dziecko- wynagrodzicielka.....Pan Jezus popatrzył na mnie, zechciał mnie dla siebie mimo mojej małości, słabości, bylejakości.Wezwał mnie do tej rodziny życia konsekrowanego, zaprosił, żebym kochała Go mocniej i więcej, żebym Go pocieszała... Tak mocno doświadczam tego, że wszystko co mam jest darem danym mi za nic....Z łaski i miłosierdzia Bożego....Bóg jest dobry!!!