stoję obok Tomasza

jestem do Niego podobna...mój rozum często nie pozwala przemówić sercu, jestem zachowawcza i racjonalna....i Jezus przychodzi i nie gani mnie, ani nie karci...mówi po prostu: ”Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż ją do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym”. Pozwala się dotykać, przytulać, zbliżać, i nie brzydzi się mną....i mimo mojej nędzy i bylejakości pozwala mi powiedzieć :"Pan mój i Bóg mój!"........mogę o Bogu wszchmocnym i wielkim powiedzieć "mój"...jak za to nie dziękować?