Jestem pośrodku świata

i nic mnie od niego nie oddziela, ani strój ( choć może w dzisiejszych czasach w prostej, skromnej spódnicy za kolano, i szarym sweterku wygladam niewspółcześnie:) ), ani furta klasztorna, ani styl życia . Ale czuję, że potrzebna jest przestrzeń "oddzielenia" - bycia tylko przed Panem ze sprawami tego świata, potrzebne jest wyjście ze świata bodźców, hałasu, zgiełku, wielu ludzi, i wejście w przestrzeń milczenia - to milczenie staje się moją klauzurą, moją przestrzenią zamkniętą, a jednak otwartą na to co mówi Pan, i na to co pokazuje moje serce, A jutro znów wychodzę "do świata", do tego co jest moje, i gdzie, jak wierzę mocno, Jezus chce mnie mieć.......ale potrzebna jest klauzura serca, przestrzeń gdzie dusza jest tylko z Panem....