Wróciłem przed chwila z pogrzebu Pana Prezydenta. Dziwnie się człowiek czuje widząc jak Historia dzieje sie na jego oczach. Widok trumien uświadamia, że to wszystko stało sie naprawdę, nie jest tylko pustym medialnym doniesieniem.

Ostatni tydzień  trochę przytłaczał nadmiarem informacji, a to ten przyleci , a to ten nie,  a  to wybuch wulkan, a to pochowamy go tu, a to ci protestują, a to ci są za, taka mowa trawa. Życie płynęło jednak prawie nie zmiennym  rytmem. Ptaki śpiewały każdego ranka ogłaszając wiosnę, a ludzie szli jak co dzień do szkoły, pracy, na uczelnię.

Codzienność, troski i radości każdego dnia ,  rożne historie naszego życia  były jednak chcąc  nie chcąc zanurzone przez ten tydzień w wydarzeniach  z 10 kwietnia. Z tych dni będę sie starał zapamiętać,  że ludzie  wokół mnie sa bardzo różni, maja różne zdanie na temat Boga,  ojczyzny , polityków. Jednak w większości, z szacunku do Ojczyzny i z szacunku dla człowieka potrafią sie wznieść ponad  różnice, własne opinie i zjednoczyć przez proste gesty.

Pięknie sie różnić,  czyli różnic sie , ale zawsze,  także w słowach jakie wypowiadamy  mieć szacunek  dla człowieka. To taka skrócona moja  definicja patrioty po tym tygodniu.

Ps. Cieszę się, że tu zaglądacie.:)