+

Szczęść Boże!

  Dziś chciałabym przybliżyć Wam drugie Zgromadzenie,które bardziej dom mnie przemawia. Mimo to wstawiłam [poprzednio Córki Maryi Wspmomożycielki,bo są mi one najblizsze i w końcu tez miałam okres kiedy podobało mi sie ich życie,ale...Może jeszcze mi sie odmieni :) Jak powiedziała s.Franciszka ze Zgromadznia Sióstr Terezjanek:,,Masz jeszcze czas Olu. " No to mam cza. Ale rozeznac nie zaszkodzi.

  Kim są?

„Na wychodźstwie polskie dusze giną”
„Idźcie i miłością swoją rozpalajcie świat” . 
Spalajcie się dla sprawy Chrystusa.
 (O. Założyciel)
Szczególnie umiłowaną nam częścią Chrystusowego Kościoła są polscy Emigranci. Dla nich to opuszczamy swoją Ojczyznę i idziemy, przez lądy i oceany, wszędzie tam, gdzie biją polskie serca.
 Kraje znane nam dotąd z lekcji geografii, stają się naszymi. Przestają istnieć granice i kontynenty. Bierzemy w posiadanie obcą nam ziemię, po to, by oddać ją Bogu przemienioną. Mocą naszej modlitwy, ofiary i służby, zasiewamy wokół siebie ziarno Chrystusowego Królestwa, Bogu samemu zawierzając czas jego wzrostu. Stajemy na drogach naszych braci jak drogowskazy, wskazujące kierunek do prawdziwego szczęścia.
Jako Siostry Misjonarki Chrystusa Króla dla Polonii Zagranicznej, chcemy wołać razem z Ojcem Świętym Janem Pawłem II, do naszych braci zarówno w Polsce jak i na obczyźnie: „nie bójcie się żyć dla Miłości”, bo Bóg jest Miłością, Miłością uczłowieczoną i bez przerwy obecną w dziejach świata i dziejach każdego człowieka. Nie zapominajcie też o swoich korzeniach, tradycjach i wierze ojców, z której wyrośliście.

Historia Zgromadzenia

Zgromadzenie zrodziło się z inspiracji Kardynała Augusta Hlonda, Założyciela Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej. Pierwsze wzmianki o potrzebie takiego zgromadzenia pochodzą już z 1936 roku. W 1947 roku Ksiądz Prymas przekazał Ojcu Ignacemu Posadzemu - Generałowi Towarzystwa Chrystusowego - list ks. Zieji polecający p. Łucję Górską do współpracy, ze słowami: „sprawa w tej chwili nie wydaje się aktualną, ale warto te inspiracje poznać, by nimi w chwili Bożej pokierować". Na innym miejscu Kard. Hlond powiedział: „Siostry mogą piękną rolę odegrać, jako pomoc w pracy duszpasterskiej".
Te inspiracje przechowywał w swoim sercu Ks. Ignacy Posadzy, który uważał za swój obowiązek, aby nie odstępować od myśli i inicjatywy Księdza Kardynała Hlonda. Na I Kapitule Towarzystwa (1951) porusza sprawę założenia zgromadzenia żeńskiego, przedstawiając plan zmarłego Ks. Prymasa. Kapituła aprobuje projekt, ale warunki polityczne w kraju są jeszcze „nieodpowiednie".

Misja

Misja Zgromadzenia zrodziła się z duchowych i kulturalnych potrzeb polskich emigrantów, które dostrzegał ksiądz Ignacy Posadzy, Założyciel Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Chrystusa Króla dla Polonii Zagranicznej, obecnie Sługa Boży.
Jako Misjonarki Chrystusa Króla dla Polonii Zagranicznej jesteśmy powołane do troski o zbawienie polskich emigrantów. "Na wychodźstwie polskie dusze giną" - tak wołał do nas Sł. B. ks. Ignacy Posadzy, powtarzając te słowa za Sł. B. Kard. Augustem Hlondem. Dlatego odpowiadając na Boże wezwanie, jako siostry zakonne idziemy służyć Polakom rozproszonym po całym świecie. Niesiemy im Chrystusa na obcą ziemię, uczymy cenić polską kulturę i tradycję, aby mogli zachować swoją tożsamość wypływającą z duchowego dziedzictwa swojego narodu, przy jednoczesnym włączaniu się w nowe środowisko. Właściwą formą apostolatu jest modlitwa i wszelkiego rodzaju prace ofiarowane Bogu w intencji polskich emigrantów. Pragniemy zbawienia naszych Braci, dlatego żyjemy troską o ich dusze i staramy się o to, "aby tylko Chrystus był głoszony" wśród nich. Ufamy, że nasza modlitwa i ofiara, mogą im wysłużyć łaskę głębokiej wiary i moc wytrwania w niej.

Posługa

"Ten, kto udaje się hen daleko poza oceany, zmienia nad sobą niebo, nie zmienia w sobie serca..."
Tę rzeczywistość innego nieba i nie zmieniającego się serca poznał ks. Ignacy Posadzy. On wołał za kard. Augustem Hlondem, że "na obczyźnie giną polskie dusze!" Dlatego właśnie jesteśmy, dlatego pozostawiamy swoją ukochaną Ojczyznę i jedziemy wszędzie tam, gdzie biją polskie serca. Bo chcemy, aby one nie tylko biły, ale i żyły pełnią życia. Pragniemy, aby te serca polskie, które zmieniły nad sobą niebo i biją pod innymi niebami, żeby te serca pozostały wierne spuściźnie polskiej, chrześcijańskiej kulturze, żeby nie żyły osamotnione, żeby nie wystygły, żeby pozostały sercami wiernymi Chrystusowi i swoich chrześcijańskim korzeniom.

Formacja:

Postulant

Pierwszy etap formacji, ma pomóc w pogłębieniu życia chrześcijańskiego, poznaniu życia zakonnego i utwierdzeniu w powołaniu przez modlitwę, naukę i pracę.

Nowicjat:

Nowicjat jest czasem głębszego poznania i ukochania Jezusa, a także poznania posłannictwa naszego Zgromadzenia oraz przygotowania do pracy apostolskiej.
Siostry rozpoczynające nowicjat otrzymują swój pierwszy habit i biały welon. Przez całe dwa lata, w oddaleniu od rodziny i najbliższych, w ciszy nowicjackiej kaplicy wsłuchują się w głos Mistrza, za Którym chcą pójść przez całe swoje życie.
Aby lepiej poznać i pokochać osobę Jezusa Chrystusa siostry nowicjuszki w tym czasie zdobywają wiedzę teologiczną na wykładach i studium, ponadto przede wszystkim szukają odpowiedzi na pytanie: czy ich wybór jest prawdziwy. Jest to przede wszystkim czas ukochania Jezusa Chrystusa całą mocą młodzieńczego serca, oddawszy Mu siebie do całkowitej dyspozycji. Poznają też różne obowiązki i prace potrzebne w dalszym życiu zakonnym. Po ukończeniu nowicjatu, siostry składają Pierwsze Śluby Zakonne: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, by sercem oddanym Bogu z radością służyć naszym rodakom rozsianym po wszystkich lądach świata.

Juniorat

W tym czasie Siostry przygotowują się do ślubów wieczystych.

Śluby wieczyste

Siostry po ślubach wieczystych mogą wyjeżdżać za granicę by misjonować. Znakiem ślubów wieczystych jest obrączka.

  Nie przytaczałam tu wszystkiego co jest na stronie. Dlatego jeśli ktoś jest zainteresowany to podaję stronę z której pochodzą te informacje: www.mchr.pl

Dziękuję stronie Sióstr Misjonarek i Google Grafice.