Tak, ten najpiękniejszy okres w roku każdego chrześcijanina minął, ale co z niego pozostało ... ?!?

... Właśnie co pozostało w moim sercu. Tak naprawdę ... to ciężko powiedzieć. Myślę jednak, że to co miało popzostac to pozostało, wszystko zostawia w nas jakiś ślad i nic nie przechodzi wobec nas obojętnie, każda rzecz polecona Bogu nie pozostaje bez wysłuchania .

Mozna powiedzieć, że dla mnie na 99% te święta były ostatnimi, które obochodziłem w sposób "świecki". Co wyniosłem przede wszystkim z tego przepięknego okresu ? A no wiele, po pierwsze umicniłem swoją wiarę i swoje powołanie. Rozmyślania przy "Grobie Pańskim" i w tzw. ciemnicy dużo mi dały. Zrozumiałem pare rzeczy, po pierwsze, że miłość Chrystusa  do nas była tak wielka , że pozwoliła na tak osobisste obocowanie z nim, jakim jest Komunia Święta, przyjmowanie jaego ciała . Uzmysłowiłem sobie, że jest bezpośrednim dowodem na to, że Bóg nigdy nas ludzi nie opusciu i  nigdy nie przestanie się o ns troszczyć . Kolejną rzeczą jaką zrozumiałem, a może rzeczą która do mnie dotarła, to to że powołanie kapłańskie to największy dar, wcześniej trakotowałem to raczej jako brzemie , a nie dar.

Wiem, że może pisze banały, ale te minione święta wielkanocne, właśnie nauczyły mnie tego co najważniejsze w przesłanniu Chrystusa według mnie, chodzi mi o przykazanie miłości :

Będziesz miłował Pana Boga twego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy

Mt 22,37-40

W tym przykazaniu mieści się cała nauka kościoła i cała nauka Chrystusa. A więc bracia i siostry Radujmy się ze zmartwychwstania Pana ! Alleluja !

 

 

A tu jeszcze coś dla miłośników Leonarda Cohena, jego liryczny utwór "Hallelujah" w wersjiu instrumentalnej zagranej na gitarze elektrycznej :

http://www.youtube.com/watch?v=Oo2Ut-LPWgk