Chyba nikogo nie trzeba przekonywać do tego, że czas który dane nam jest przeżywać z woli Bożej ( myślę tu o czasie Wielkiego Postu) jest czasem szczególnym dla człowieka wierzącego. Kojarzy nam się on z rekolekcjami, naukami stanowymi, drogą krzyżową, nabożeństwem Gorzkich Żalów, no i oczywiście ze spowiedzią wielkanocną...no właśnie...ze spowiedzią...a może warto by się nad tym dłużej zatrzymać...czym jest dla mnie spowiedź, czy potrzebą mojego serca?, czy pragnieniem powrotu do Ojca ( patrz Łk 15, 1 nn), czy przykrym obowiązkiem??? Zachęcam do rozmowy na ten temat, może jakieś świadectwa??? refleksje...a może i jakaś dyskusja się z tego wywiąże :)