Otworzywszy szerzej oczy zauważamy wokół siebie niejeden żwawy przykład kryptobrania - to już bardzo dużo.

Niestety, jeśli widzimy wokół siebie kryptobranie, oznacza to również, że jest ono w nas.

Ale jeżeli jest ono w nas, to już tylko krok do opanowania i pokonania go : )

Jak pokonać kryptobranie?

I. Poznaj przeciwnika...

Kryptobranie jest dzieckiem słabości. Weźmy je pod mikroskop i przypatrzmy się jak na każdym etapie jego rozwoju przebija słabość:

Kryptobracz daje po to żeby brać. Uważa, że tak jest dobrze, bo inni mają przecież więcej od niego. Nieważne ile uda mu się wyciągnąć, zawsze będzie nastawiony "biorąco". O czym to świadczy? Ano o słabości. To myślenie typu "jestem dzieckiem", "jestem po to aby brać, a drugi człowiek istnieje po to, aby mi dawać" to czy owo.

Poza tym należy pamiętać, że kryptobracz odbierany jest przez uczciwe otoczenie jako osoba dająca, a więc wzbudzająca szacunek i wdzięczność. Dzieje się tak, ponieważ potrafi doskonale się kamuflować ze swoim oczekiwaniem zysku. Ów kamuflaż to jeszcze jeden przejaw słabości - strachu przed ujawnieniem swego prawdziwego "ja", które zostało by momentalnie zidentyfikowane jako wstrętne i godne pogardy. Ponieważ brakuje mu siły - czyli prawdy - kluczy krętymi ścieżkami nadmiernej uprzejmości, wyginając się jak wąż na co bardziej zawiłych zakrętach.

Człowiek silny to zawsze ten, który kocha - czyli daje.

Daje, a nie bierze, a już na pewno nie w ten sposób, w jaki robi to kryptobracz.

Człowiek silny daje naprawdę: szczerze i bezinteresownie.

Daje ponieważ jest silny - tzn. ma z czego dawać, a także jest silny ponieważ daje. Tą drugą połowę prawdy trudno jest przyjąć rozumowo. Zajmiemy się nią w następnym odcinku artykułu.

II. Zacznij od siebie...

Najpierw trzeba dostrzec (uznać) przejawy kryptobrania w sobie samym. Być może w jakichś etapach naszej przeszłości, być może w migawkowych wspomnieniach...

Nie po to aby samego siebie potępiać, albo się brzydzić, ale po to, by zobaczyć jak Duch Święty zwycięża je w nas i daje nadzieję na całkowite nad nim zwycięstwo.

Ta nadzieja to obietnica i miód na serce. Już ona sama sprawia, że chce się żyć i walczyć!

III. Zwyciężaj...

Nauczmy się dawać szczerze i bezinteresownie.

Nic wielkiego.

Mogą to być drobiazgi, na przykład bezinteresownie podać komuś informację, o którą prosi. To dużo! Kryptobracz już byłby niespokojny ( i zazdrosny, bo przecież "kto ma informacje ten ma władzę, a kto ma władzę ten ma informacje...").

Bardzo ważne jest też, aby niektóre rzeczy w naszym życiu uprościć. Szczególnie myślenie.

Kryptobracz to człowiek, który myśli zdecydowanie za dużo. Jak szachista - strateg rozważa wszystkie "za" i "przeciw" swoich posunięć; jakie straty, jakie zyski każde przyniesie, czy się opłaci...

Powiedzmy temu wszystkiemu NIE od dzisiaj!

Najważniejsza w walce z kryptobraniem jest szczera wola dawania.

Aby spełnić swoje największe marzenie i stać się silnym człowiekiem, wyciągnij kryptobraczu wszystko co tam sobie kisisz, chowasz na później, na "czarną godzinę". Mogą to być stare zapasy, depozyty gotówkowe, ale także dobre słowa, zwykła życzliwość, którą tak bardzo boisz się okazać w obawie, że "motłoch" przyjdzie i zeżre twoje stare zapasy.

Dla tych, którzy nie boją się żyć inaczej jest zapewnienie opieki ze strony samego Boga:

"Dlatego powiadam wam: Nie troszczcie się zbytnio o życie, co macie jeść, ani o ciało, czym się macie przyodziać. Życie bowiem więcej znaczy niż pokarm, a ciało więcej niż odzienie. Przypatrzcie się krukom: nie sieją ani żną; nie mają piwnic ani spichlerzy, a Bóg je żywi. O ileż ważniejsi jesteście wy niż ptaki!"

Łk 12, 22-24

Jeżeli zmobilizujemy się na tyle, by odnaleźć w sobie szczerą wolę dawania i będziemy konsekwentnie postępowali w ten sposób, zmienimy kryptobranie w życiu naszym i naszego otoczenia w prawdziwe dawanie. To mniej więcej tak, jak zamienić stary, rozwalony rower na wygodne i bezpieczne auto.

Zobaczymy wtedy jak to jest czerpać radość z dawania!

Czerpać radość z dawania - to temat następnego odcinka artykułu.

Serdecznie zapraszam

Autorka.