SUKCESEM człowieka jest jeśli zmierza się w kierunku tego, o czym wiemy, że chce od nas Bóg, a nie w przeciwną stronę.

Zmierzać w kierunku tego, czego oczekuje Pan, to pogodzić się z tym, że po drodze nie idziemy cały czas do przodu, tak jak byśmy chcieli, ale odchylamy się idąc lub nawet robimy nieznaczny krok do tyłu.

To, czego człowiek może dokonać w miejscu, w które przychodzi, jest zależne nie tylko od jego pragnień, ale również od:

• tego, co zastanie
• długości życia
• jego własnych mozliwości, które są z góry nadane.

Jednak to, czego człowiek może dokonać na świecie, nie znaczy, że taki będzie ostateczny efekt. Na szczęście człowiek wykonuje tylko część planu, która została mu przydzielona do wykonania.

PRAWDZIWYM SUKCESEM jest jeśli człowiek, żyjąc w świecie, nie daje się zniewolić. Jest tyle możliwości: alkohol, narkotyki, internet, telewizja, drugi człowiek, nasze własne emocje, namiętność, głód uczucia, lęk o przetrwanie...

Jednak marzenia człowieka o "podbiciu" świata, o uczynieniu go miejscem Bożym są czymś, o czym Bóg pamięta, a frustracja człowieka z powodu tego, że nie może na razie zmienić świata, jest niepotrzebnym cierpieniem.

Człowiek jest raczej robotnikiem niż zarządcą, lecz całym sercem związanym ze swoim Panem.