Nie samą codziennością człowiek żyje. Czasem zdarzają się też wielkie sprawy.

Mężczyzna jako ten stworzony do dokonania czegoś wielkiego ma problem w wypełnianiu codziennych obowiązków.

Zauważyłam u mężczyzn z mojego otoczenia, że lubią gromadzić sobie prace. Zrobić coś raz, dobrze i porządnie się przy tym zmęczyć. A wtedy kobieta powinna go pochwalić. I mamy problem, bo panie o tym zapominają.

Widzę to również po sobie. Umiem wyliczyć kilkanaście drobnych rzeczy nie wykonanych prac przez co umyka mi to co zostało zrobione. To bardzo zniechęca panów.

W drugą stronę mamy podobnie. Panowie nie zauważają dziesiątek rzeczy, które wokół nich wykonała kobieta. A miło by było gdyby choć od czasu do czasu ktoś podziękował za śniadanie, przydźwiganie zakupów, umycie podłogi.

Drogie Panie aby nie dopuszczać do takich nieporozumień trzeba uważnie przyjrzeć się swojemu postępowaniu.

Dziękujmy i chwalmy naszych mężczyzn za ich dokonania, szczególnie za te domowe drobiazgi.

Ze wszystkich domowych zadań panom powierzajmy te, które wymagają szczególnego wysiłku i strategii np. trzepanie dywanów (wynieść dywan to spory trud) albo wieszanie zasłon (nie dość, że trzeba wejść na drabinę lub bardziej skomplikowaną konstrukcję to jeszcze należy prawidłowo rozplanować żabki) :>

A w ogóle to najlepiej jak inicjatywa wyjdzie od mężczyzny.

Nie popełniajmy też błędów poprzednich pokoleń kobiet.  Uczmy chłopców od małego dziękować. Powierzajmy im różne czynności i chwalmy ich za wykonanie. W ten sposób będą doceniać pracę innych.

Domagajmy się też podziękowań za naszą pracę. Mężczyźni przeważnie sie tego sami nie domyślą. A jak przyniosą nam kwiaty to nie krzyczmy na nich, że nie maja na co pieniędzy wydawać. W końcu to długotrwała inwestycja ;>