Tytuł bloga zobowiązuje mnie by w dzisiejszą uroczystość napisać parę słów.

Bóg stwarzając nas powołał nas do świętości. Wyszliśmy z Boga i mamy do niego wrócić. Plan jest prosty, tylko wykonanie szwankuje.

Mam to szczęście, że dość szybko (bo już w szkole podstawowej) ustaliłam, co oznacza być świętym. I gdy pani katechetka zapytała klasę - kto chce być święty- ja podniosłam rękę. Bo przecież świętość to nie tylko kanonizacja, ale to przede wszystkim obcowanie z Bogiem.

Czemu jednak nie iść na całość. Jeżeli moim pragnieniem jest życie wieczne, to czemu nie ogłosić tego całemu światu, czemu nie być wzorem dla innych, czemu nie dążyć do tego by któregoś dnia nie zostać kanonizowaną.

Spójrzmy na świętych, których ogłosił kościół. Jest ich tak wielu, że trudno zliczyć. Kobiety, mężczyźni, dorośli, dzieci i starsi, bogaci i biedni, zdrowi i chorzy. Jedni są porywczy, inni spokojni. Jest grono poważnych myślicieli i tych, o których możemy powiedzieć, że mieli poczucie humory. I wśród tego tłumu jest również miejsce dla mnie, dla nas. Czemu w naszej miłości do Boga mamy pozostawać w tyle za Piotrem, Marią Magdaleną, Franciszkiem czy Faustyn. Oni byli ludźmi takimi jak my. To co ich wyróżnia to to, że postawili w swoim życiu na Boga i to życie wygrali.

Prośmy więc Boga o łaskę potrzebną do wkroczenia na drogę świętości i zostańmy świętymi. Tego życzę Wam i sobie.

Bóg już wysłał zaproszenie...