Słuchajcie ludziska jak w życiu się plecie,

niedawno całkiem to było.

Na dzikiej wyżynie, w dalekim powiecie,

gdzie owce hodują na runo

Jagnię tam młode roślinność zżerało

o wełnie tak lśniącej, że oko bielało

Radości i dumie zaś upust dawało

skwapliwie po stepie stepując non stop

Faunie lokalnej w smak były te pląsy

w tan więc ruszała, rzucając precz dąsy

Aż trzęsły jej pióra sie, łuski i wąsy

Aż któregoś razu...

(tu nastepują brutalne sceny, wycięte przez cenzurę)

I wtedy opodal rozległ się tętent

Hulajlama przybywał wesół i kontent

Ten szwagier Nessiego i kumpel Yetiego

Zatroskał się dolą jagnięcia łysego

-Siemasz, co tam kolego?

-Niefart mię dzisiaj spotkał koszmarny

taniec mi przerwał cham jeden agrarny

wełny pozbawił w sposób dość ordynarny

rozumiesz więc chyba, że nastrój mam marny

A kolegów mych byłych śmiech tnie mnie jak nóż

Żem goły i odcień posiadam gaciowy róż...

-Róż? Róż? A złego w tym cóż?

Na karb chandry ty humor swój złóż

Nie zważaj na kolor, mówię, stop ci

Czyś różowy, bordo albo i w kropki

Bo czasem jest miło, a czasem masz doła,

gdy ci życie doskwiera, popatrz dokoła,

masz głowę i tułów i nóg trzy plus jeden

więc nie becz baranie bo kłopot jest żaden!