Czytam "Mitologię" Parandowskiego. Fragment o orfikach:

Zmarłym wyznawcom dawano do grobu tabliczki pouczające, jak się mają zachować w zaświatach. Dusza musi znać hasła potrzebne do zbawienia. Oto jak się ma odezwać, gdy przekroczy próg śmierci: "Jestem dzieckiem Ziemi i Nieba gwiaździstego, ale mój ród jest niebiański". Na te słowa strażnicy "zdroju pamięci" pozwolą jej ugasić w nim pragnienie. Stąd idzie dusza przed władców podziemia i oświadcza im, że wydobyła się z bolesnego koła życia, na co jej odpowiadają: "Będziesz bogiem, a nie człowiekiem" i przyjmują do krainy wiecznego szczęścia.

Od samego początku jest w człowieku niezgoda na bycie stworzeniem; być jak Bóg, jak On znać dobro i zło (por. Rdz 3, 1-7).

A jak Bóg odpowiada na te ludzkie pragnienia? Staje się człowiekiem.