Jeśli cierpisz i Twoje cierpienie jest tak wielkie,

że uniemożliwia ci jakiekolwiek działanie,

przypomnij sobie Mszę.

We Mszy Jezus,

dziś, tak jak wtedy,

nie pracuje, nie naucza:

Jezus poświęca siebie z miłości.

W życiu

można tyle zrobić, powiedzieć tyle słów,

lecz głos cierpienia,

choć niemy i innym nieznany,

głos cierpienia ofiarowanego z miłości

jest najpotężniejszym słowem,

takim, które przebija Niebiosa.

Jeśli cierpisz,

zanurz swoje cierpienie w Jego cierpieniu:

odprawiaj Twoją Mszę;

a jeśli świat cię nie rozumie

niech cię to nie niepokoi;

wystarczy, że rozumie cię Jezus, Maryja i święci:

żyj z nimi

przelej twoją krew dla dobra ludzkości

jak On!

Msza!

Zbyt wielka, by ją zrozumieć!

Jego Msza, nasza Msza.

Chiara Lubich