Staram się jakoś pozbierać, wziąć za siebie i odnowić w sobie gorliwość. Dobrze, że Pan Bóg o mnie nie zapomina. Gdyby było inaczej, nie miałabym na to wszystko siły. Kto wie, może stanę się przez to mocniejsza, dojrzalsza. Może będę Mu bardziej ufać. Tęsknię bardzo za... no właśnie - za Bogiem czy za uczuciami. Uczucia są miłe, przyjemne, ale trzeba się od nich odrywać. Boli.. Ale wiadomo... wiara to nie uczucia. To teraz musze się skupić na szukaniu Boga w codzienności, w mojej pracy i odpoczynku.

Jeśli czytasz to, proszę, wspomnij o mnie Panu Bogu...