„Oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni – aż do skończenia świata” (Mt 28,20)

 

Ks. Tadeusz Fedorowicz mawiał, że szczęśliwy jest ten człowiek, który potrafi śmiać się z siebie bo będzie miał ubaw do końca życia. Warto zadać sobie pytanie, czy odwaga jest dla nas czymś wyjątkowym, prowadzącym do heroicznych czynów, czy jest czymś codziennym, sprowadzającym do spraw przyziemnych. Postanowiłam zapytać kilka osób, o to, czym dla nich jest odwaga.

 

Myślę że odwaga to przyznanie się do tego, że coś się zrobiło źle.

Andrzej W.

 

Odwaga - dla każdego człowieka ma indywidualne znaczenie. Każdy interpretuje odwagę na swój sposób i dla każdego człowieka na ziemi znaczy co innego. Czym jest dla mnie odwaga? Jest to pokonywanie własnych lęków, strachu i przejmowanie władzy nad własną niepewnością. Odwaga to pewność siebie która prowadzi do wyrażania swojego zdania, bronienia tego co słuszne - przede wszystkim - odwaga to brak strachu przed śmiercią. Nasi przodkowie posiadali ogromną pewność siebie, inaczej mówiąc, odwagę - walcząc za swój kraj i nie bali się śmierci, odważnie walczyli za naszą OJCZYZNĘ bo wiedzieli, że walczą w słusznej sprawie. Odwaga to nic innego jak stawianie zawsze na swoim zdaniu, jak również walka z wewnętrznym lękiem przed nieznanym. Człowiek odważny to człowiek dążący do lepszego jutra.

                      Artur M.

 

Odwaga jest z jednej strony męstwem, kiedy trzeba oddać za kogoś życie. Jest również pewną formą miłości gdy nie mamy odwagi zrobić czegoś dla osoby której nie znamy, a zrobimy to dla kogoś kogo kochamy. Według mnie możemy również mówić o odwadze wyznając drugiej osobie miłość. Wtedy odwaga jest pewna formą śmiałości, pozwala dowartościować człowieka, bo człowiek odważny może naprawdę bardzo dużo zrobić rzeczy w życiu poświęcając nawet siebie dla czegoś, co naprawdę kocha.

Monika N.

 

Odwaga to umiejętność głoszenia swoich poglądów - zwłaszcza w miejscach, gdzie wiesz, że nie są popularne.

Wioletta M.

 

Odwaga to umiejętność zaakceptowania siebie. Jest czymś na kształt pokory. Wiąże się z działaniem, a nie życiem duchowym. U nas w straży odwaga polega właśnie na tym, że każdy wie ile może i nigdy nie zgrywa bardziej odważnego niż jest. Jak się wchodzi w jakąś dziurę to też trzeba wiedzieć, że nawet jak się zawali, to chce się przeżyć, a nie tam zginąć.

Kasia B.

 

     Często mówiąc/myśląc o rzeczach przyziemnych zapominamy o tym, co tak naprawdę w moim życiu jest najważniejsze. Bóg jest miłością, Bóg jest odwagą, a Jezus jest naszym drogowskazem. Dzięki wierze, jesteśmy w stanie poświęcić swoje życie dla innych, bo wiemy, że czeka nas życie wieczne. Ludzie potrafili pokonać własny strach i lęk, walcząc w imię wiary. To ona pozwoliła Polakom odzyskać niepodległe państwo. Dzięki odwadze, która płynie z wiary jesteśmy w stanie pokonać wszystkie przeciwności. Dobro, które płynie z wiary zawsze zwycięży. Z Chrystusem, nawet jeśli przegram, jestem zwycięzcą.

     Odwagą jest również wzięcie krzyża na swoje ramiona i niesienie go z godnością. Każdy z nas ma swój krzyż, lżejszy czy cięższy, ale ma. Krzyż jest naszym zmartwychwstaniem, dlatego nie bójmy się nieść go do końca, tak jak Jezus, bo nagrodą za miłość jest sama miłość.

     Lękamy się w życiu tylu rzeczy, a zapominamy o bojaźni Bożej. W wielu trudnych sytuacja, to, że jest we mnie bojaźń, respekt dla Stwórcy sprawia, że wszystkie moje lęki znikają. A to dzięki tej bojaźni moja odwaga rośnie.

     Wiara wymaga odwagi, jest to stałe przekraczanie siebie. Wiele kłopotów z wiarą zaczyna się od wewnętrznych problemów człowieka z samym sobą. Dlatego trzeba umieć zobaczyć te problemy, wtedy zrobi się miejsce dla wiary. Dobro jest dyskretne, krok po kroku naprawia świat. Dlatego odwagi!