„Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza. Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie! Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: Wstańcie, nie lękajcie się! Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im mówiąc: Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie. (Mt 17,1-9)”

 

*************

Jasiu:  Janie widziałeś kiedyś Boga?

  Jan: Hmm…jeśli powiem „tak” – dla wielu będzie

         kłamstwem, jeśli powiem „nie” – dla wielu

         będzie tym bardziej kłamstwem.

Jasiu: Czyli jednak widziałeś?

  Jan: Dla tego co ma wiarę i szuka Boga „tak” będzie

         zawsze prawdą.

Jasiu: A gdzie można zobaczyć Boga, Jezusa?

  Jan: W tym co On stworzył….a bliżej Jego samego w

         tym, czym jest On sam – w Najświętszym

         Sakramencie.

Jasiu: Co należy zrobić by tak było? Jaką wykonać

         pracę?

 Jan:  Właściwie to trzeba w końcu przestać czynić

          cokolwiek, a jedynie poddać się i przyjąć wiarę, że

          On tam jest.

Jasiu: Czyli obecność Jego jest wciąż, a najwięcej

         ode mnie zależy czy pozwolę sobie „usłyszeć i

         upaść na twarz” by Go zobaczyć?

  Jan: Tak Jasiu – wszystko jest darem – ale dar staje

         się w pełni darem jak znajdzie się odbiorca tego

         daru – czyli Ty i ja.