Jasiu: Jestem padnięty i mam dość tych Świąt! Najpierw

         przygotowania, później goście, a teraz pojawiający

       się smutek, że już po świętach i szara

        rzeczywistość, ech...

   Jan: Hmm....może zapomniałeś Kogoś spotkać?

Jasiu: Coś ty! Chyba żartujesz i kpisz sobie teraz ze

         mnie. Właśnie gości to miałem na „full” – ciotki,

         wujkowie, dziadki. Najpierw oni do mnie, później ja

         do nich i do znajomych, ruch jak na jarmarku.

   Jan: Mam na myśli Jasiu Kogoś, kto jest extra Gościem i

         zarazem przez Niego te Święta.

Jasiu: Aaa....zapewne masz na myśli Boga-Człowieka,

         który się narodził w te Święta?

   Jan: Tak! Wiesz jeśli uwierzę w to, Kogo tak naprawdę

         spotkałem w te Święta – to wszystko inne nabiera

          nowych kolorów, a i smutek nadchodzącej

         rzeczywistości staje się nie tak straszny.

Jasiu: Ech.....chyba za wiele cholesterolu było w tych

        posiłkach świątecznych – bo zapomniałem o tym!

  Jan: