Złożyłem w Panu całą nadzieję;

Jak łania pragnie

wody ze strumieni,

tak dusza moja pragnie

Ciebie, Boże!

Dusza moja pragnie Boga,

Boga żywego:

Kiedyż więc przyjdę i ujrzę

oblicze Boże?

Łzy stały się dla mnie chlebem

we dnie i w nocy,

gdy mówią mi co dzień:

"Gdzie jest twój Bóg?"

Gdy wspominam o tym, i rozrzewnia się

dusza moja we mnie,

ponieważ wstępowałem do przedziwnego namiotu,

do domu Bożego,

wśród głosów radości i dziękczynienia

w świątecznym orszaku.

Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo,

i czemu jęczysz we mnie?

Ufaj Bogu, bo jeszcze go będę wysławiać:

Zbawienie mego oblicza i mojego Boga.

A we mnie samym dusza jest zgnębiona,

przeto wspominam Cię z ziemi Jordanu

i z ziemi Hermonu, i z góry Misar.

Głębia przyzywa głębię

hukiem Twych potoków.

Wszystkie Twe nurty i fale

nade mną się przewalają.

Za dnia udziela mi

Pan swojej łaski,

a w nocy Mu śpiewam,

sławię Boga mego życia.

Mówię do Boga: Moja Skało,

czemu zapominasz o mnie?

Czemu chodzę smutny,

gnębiony przez wroga?

Kości we mnie się kruszą,

gdy lżą mnie przeciwnicy,

gdy cały dzień mówią do mnie:

Gdzie jest twój Bóg?

Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo,

i czemu jęczysz we mnie?

Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będą wysławiać:

Zbawienie mego oblicza i mojego Boga.