Alowoł żech sie, a alowoł na tym moim siyrpniowym urlopie. A co żech sie filmisków napaczoł...

Łobejrzoł żech sie na przikłod film "Źródło nadziei". Nakryńcił go sóm Russel "Gladiator" Crowe, ale jak żech go paczoł, miołek wrażynie, że to David Lean stoł za kameróm.

"Lawrence (Loryns!) z Arabie" to jes jedyn z tych filmów, kiere wielbia, i wiela razy bych sie go niy póściół, zawdy wysznupia w nim coś takigo, na co żech wcześnij niy zwracoł uwagi, a tukej naroz łobjawio mi sie jakisi cołkiym nowy syns. Jakosi móndroś, co nic ino jóm brać i sie nióm w życiu kiyrować.

Tukej myśla że bydzie podobnie. Crowe mo ta leanowsko tyndyncjo, coby iś w ypickie klimaty, wielgie przigody, a przi tym pamjyntać ło czowieku, pjyknych i śwjyntych wartościach, szacunku do inkszych kultur...

Wtoś sie może poszkrobać po gowie i ciepnóć pytanie: - No ja, ino czymu ty chopie ło takim filmie na Bojkoblogu szkryflosz? Już łodpowiadóm!

Tyn film mo baśniowo struktura. Jak w niyzliczónych bojkach mómy sam czech bracików, kierzy łopuszczajóm chałpa i tracóm sie we świecie. No i cza ich potym łodszukać. Ale przeca niy ino. Co chwila pojawio sie sam wóntek lotajóncego tepichu, "Bojek z 1001 nocy" i godanio ich bajtlóm przed snym.

Ta kniga z łorjyntalnymi bojkami to tyż taki fajnisty symbol (zignal!), tego, co inkszo, łodmiynno kultura może nóm dać.

Bohatyr kierego gro Crow wyjyżdżo z Australie do Turcje, coby tam znalyźć groby swoich synków (pónoć zginyli we słynnyj bitwie pod Galipoli).

Jak znómy życie, taki łojciec, musiołby niynawidzić wszyskigo co turyckie. Ale tukej jes inaczyj. Wojna dlo niego to ino taki szajs, co to sie czasym przitrefi (shit happend - godajóm Amerykóny). Ale dyć skuli tego shitu, chwilowego absurdu historie, niy mogymy niynawidzić cołkigo państwa, narodu, czy inkszyj kulturu - niynachalnie i móndrze przekónuje Crowe. 

I prezyntuje nóm na ykranie to, co Łorjynt mo nojpjyknijszego: pyjzaże, myczety, głymbia i mistyka islamskij ryligje, wirujóncych w mydytacyjnym tóńcu dyrwiszów, pjykne dziołchy, ło ygzotycznyj urodzie, muzumański ethos, ło kierym ani niy mómy pojyńcio, bo tyż spółczesne media nóm go niy zaprezynujóm. Dló nich islam to jes dżihad, fundamyntalizm i Boko Haram...

Wyobrażocie sie taki film ło Poloku, co jedzie po II wojnie do Niymiec i niy czuje niynawiści? A zamias nij docynio niymiecko sztuka, kultura, architektura... To ciynżko, pra? A Crowe takie coś tukej próbuje pokozać.

Idyalista? Utópista? Może trocha i ja, ale wola ta jego pjykno i czysto intyncjo, łod tych wszyskich uprzedzyń, styreotypów i hejtów, kierymi napuszczajóm nos na siebie roztómajte nacjónalisty i politykiery. Dlo takich ślónskoś jes uwikłano (w to co polskie, niymieckie, czeskie, rodowite).

Crowe zdowo sie godać inaczyj: to niy żodne wrogie uwikłanie, ino pjykne ubogacynie. Beztóż czerpej z tych roztómajtych skarbnic! Wyboczajónc i proszónc ło to, coby ci tyż inksi wyboczyli, to coś ty, abo twoje przodki napochały downo abo niydowno tymu...