W Bibliotyce Ślónskij nowo wystawa. I to jako!

Tolkiyna niby niy znóm za dobrze (fanym żech niy jes), ale jak tak pacza na ilustracje do jego knig, to jes żech dóma.

Te same wóntki, postacie, sytuacje, co w tysióncach inkszych bojek. Łodwieczno łopowieś ło tym, jak to zrobić, coby sie Złu niy dać. Coby te pierziństwo jakosi Dobrym pokónać.

W Ślónskij łobejrzeć idzie roztómajte rzecy. Pamióntki, gadżety, knigi. Ale to co nojbardzij dó mie trefiło, to łobrozki ilustrujónce archetypowo głymbia.

"Mądrość niedyskursywna i, co ciekawe, często mityczna i "ikoniczna" aczasowość" wyrywóm z bloga Tómasza Dekerta. No bo ja. Cosik w tych tolkiynowych malunkach takigo jes.

W pjyrszyj chwili widzisz labirynt, ale za mómynt zdowosz sie sprawy, że ukłodo łón sie w kula ziymsko. Że cołki nasz świot jes taki poplóntany. Pokómplikowany choby te "Martwe bagna" z łobrozu Any Szurko. Ale tyż zawdy jes z niego jak wylyź - i ło tym cza pamjyntać! Bo wjynkszoś tych ekspónatów dowo przeca nadzieja.

Tukej jakosi iskierkia sie tli, tam zaś mignie ci (w niykóńczóncych sie rzekómo ciymnościach) miecz jadóncego na ratunek wojoka. Kożdy łobrozek przekónuje, że niy ma sie co boć, sztresować - dyć za chwila wpadniesz na nowy pómys. Cosik ci sie zjawi (trefisz kogo nowego), łobjawi (tajymne dżwi naroz uwidzisz), spómni (duchy przodków i przeszłości tyż sam grajóm wielko rola).

A pamjyntej tyż, coby sie dychnóńć, łodpoczóńć - i ło tym "godajóm" nóm tolkiyn-dzieła. A wszyskie te ich móndrości łobleczóne we pjykne kostiumy.

Smoki, heksy, wojoki, ksiynżniczki. Niyzliczóne mityczne krainy. Ziymskie raje i ludzkie Hadesy... - prowdziwo uczta dlo naszyj wyłobraźnie.

***

Wjyncyj ło wystawie „Tolkien. Zadziwiająca podróż” poczytocie sie na strónie Bibliotyki Ślónskij - styknie kliknóńć tukej