Ale najpierw wyjaśnijmy sobie coś...

Po co mi ten blog?

Na dzień dzisiejszy głównie po to, by mieć gdzie zamieszczać wymyślane wspólnie z 3,5-letnią siostrzenicą baśnie.

Po co mi te baśnie?

Ano po to, by zająć siostrzenicę czymś innym, niż tylko kolejnymi bajkami na DVD, czy prostymi grami komputerowymi. W końcu ile można siedzieć przed komputerem? Zwłaszcza jeśli jest się redaktorem portalu internetowego :)

W grudniu tego roku minie 200 lat od wydania I tomu „Baśni dla dzieci i dla domu” braci Grimm. Wymyślane wspólnie z małą historie są także taką naszą skromną próbą uczczenia tego jubileuszu. Zabawą gatunkiem, baśniowymi motywami i postaciami, którymi najpierw tasujemy, a potem kombinujemy jak poukładać je inaczej, w jakąś nową, ciekawą opowieść.

Z czasów studenckich coś tam jeszcze pamiętam z tekstów Władimira Proppa na temat schematów i postaci w bajkach magicznych. Coś tam z archetypów Junga w głowie zostało. Dopiero niedawno przeczytałem „Bohatera o tysiącu twarzy” Josepha Capbella, do lektury którego to dzieła zachęcił mnie Christopher Vogler swoją książką „Podróż autora” (jej fragment publikowaliśmy nawet jakiś czas temu na Wiara.pl. Znaleźć można go tutaj)

Wszystko to w układaniu własnych baśniowych historyjek rzecz jasna także się przydaje, ale przecież tak naprawdę najważniejsza jest spontaniczność i frajda, jaką z tego czerpiemy. To tylko fajna zabawa. Z zebranymi przez Wilhelma i Jakuba Grimm tekstami mierzyć się nie zamierzamy :)

Dwie pierwsze baśnie (O hejnaliście i trzech dobrych wróżkach oraz O biedroneczkach, złej wiedźmie i gęsi znoszącej złote jaja) pojawiły się już nawet w tym miesiącu w serwisie www.kultura.wiara.pl ale myślę, że sensowniej będzie je zamieszczać tutaj, na blogu, do którego założenia gorąco namawiał mnie od jakiegoś czasu jaśnie nam panujący redaktor naczelny portalu Wiara.pl, Andrzej Macura.

Blog założony? Oui chef!

A nowe baśnie gdzie? A w swoim czasie. Niebawem...