Jak mogę, zrozumieć Ciebie?

Trudno czasem mi uwierzyć, że dla Boga jestem kimś. Kimś wyjątkowym, upragnionym, oczekiwanym. Przyszedł kolejny okres w moim życiu, kiedy Go nie czuję. Albo czuję, tyle, że tak wyrywkowo. Na zasadzie; pojawia się i znika. Szukam wsparcia w świętych - Ojciec Pio, Charbel, Rita. Przychodzi pocieszenie. Na chwilę. Potem znika. Czuję lęk. Jakby Go nie było. Dręczą mnie zaburzenia psychiczne. Żyję w ciągłym stresie. Mam dość. My tak bardzo pragniemy, by wszystko wokół nas było piękne, dobre, niczym nie zmącone. To nam daje poczucie bezpieczeństwa. Wtedy chciałoby się nosić Boga na rękach. Jest tak cudownie. A potem przychodzą dni, kiedy mówię sobie: Boże, ja Ciebie w ogóle nie rozumiem. Nie rozumiem życia, nie rozumiem samego siebie, więc jak mogę zrozumieć Ciebie?