O Eucharystii i nie tylko.

Jakie są dla mnie wyjątkowe chwile,w trakcie Mszy świętej czy czuwania modlitewnego z wystawieniem Najświętszego Sakramentu?

Zacznijmy od pierwszego zagadnienia - Eucharystii. Słuchanie Słowa Bożego,jest ważnym punktem,jednak nie zawsze uda nam się "podchwycić" jakby sens,przesłanie czytanych fragmentów Pisma Świętego. Nasze myśli błądzą np.na problemach życia codziennego,sprawach,które wciąż nie są załatwione. Jednak,gdy już się udaje wsłuchać,Jezus działa ze Swoją mocą. Po Mszy świętej wracam do tego Słowa i to jest dla mnie fascynujące i zarazem satysfakcjonujące. Dalej modlitwa wiernych. Tu nie skupiamy się wyłącznie na sobie,choć w głębi duszy "zasypujemy" Boga doczesnymi prośbami. Modlitwa za innych,np.Kościół,ludzi młodych,samotnych,zagubionych,czy też wsparcie duchowe kapłanów,Ojca Świętego,biskupa diecezjalnego jakby "napędza" nas do osobistej modlitwy w tych samych intencjach. Przyznam jednak,że mój przypadek nie jest tu najlepszym przykładem...Dalej - przeistoczenie. Jestem wówczas bardzo blisko Krzyża i Zbawiciela. Jestem świadkiem cudu Miłości Boga do człowieka. Wyjątkową chwilą jest dla mnie moment,gdy kapłan zbliża się do mnie z Komunią świętą. Jak śpiewamy w jednej z piosenek "Idzie mój Pan" i to samo dotyczy nabożeństw z indywidualnym błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem. Tego bardzo mocno doświadczyłem na pewnym nabożeństwie,gdy kapłan z Jezusem w monstrancji stanął na wprost mnie. Emocje wówczas wzięły górę ale po pierwsze poczułem ogromną radość,gdyż bardzo potrzebowałem takiego właśnie błogosławieństwa,a po drugie byłem i nadal jestem wdzięczny temu kapłanowi "że o mnie pomyślał",ale to już takie ludzkie,może nawet troszkę egoistyczne myślenie. "Jezus jest we mnie,Jezus we mnie żyje" a wspomniane tu spotkania z Nim tylko utwierdzają nas,że tak rzeczywiście jest.