W grobie złożono Jezusowe Ciało, Które za ludzi tyle wycierpiało; Lecz dnia trzeciego, gdy przyjdzie świtanie, Znów żywe wstanie!

Przyszedł też Nikodem. Dobrze znał się z Jezusem. Teraz przyniósł całuny i dużo wonności... Czasu niewiele, ale Mistrz będzie godnie pochowany.

Józef z Arymatei przeznaczył na to swój własny grób w pobliskim ogrodzie.

Dwunastu uciekło, pogrzebu dokonują dwaj ukryci dawniej przyjaciele... Tylko Jan, który otrzymał od Niego słowa "Oto Matka twoja" modli się nad zmarłym, jak każe tradycja.

Po odprowadzeniu ciała, zostawiam na Jego twarzy tę bisiorową chustę... 

Już zmierzch, zaczyna się szabat...