W pogoni za sławą, w rozpaczliwych próbach przypodobania się lepszym, od siebie człowiek staje się kameleonem. Dąży jedynie do tego aby przypodobać się innym, pragnie być tak jak inni jak idole czy gwiazdy lansujące specyficzny tryb życia. Nie wzniesie się ponad przeciętną aby nie zostać wyśmianym. Nie zrobi nic niekonwencjonalnego. Nie zniesie drwin czy wytykania palcami. Nie pokaże swojej inności gdyż boi się krytyki jak ognia. Przez to staje się słabym, boi się bólu, strachu czy  zniewagi. Chce aby nie został znaleziony w swej anonimowości. Chce być jak inni. Przez to jego celem głównym staje się upodobnienie do reszty społeczeństwa. Zatraci chęć dążenia do wzniosłych ideałów, nie będzie głosił swoich poglądów, które mogą wydawać się staroświeckie.

Ludzie dziś zapominają o przeszłości, mówią „po co mamy cierpieć skoro żyjemy w XXI wieku”. Tymczasem nie tak trzeba. Trzeba podając cierpienie, nie uciekać przed bólem czy zniewagą dla pamięci o bohaterach którzy oddali życie za prawdę abyśmy mogli dziś mieszkać w wolnym kraju. Ludzie przestają uosabiać Ojczyznę z osoba ale jedynie traktują ją jako bezpieczne terytorium do bytowania. Zajmują się ratowaniem zwierząt czy przyrody, bardzo dobrze, ale czy ktoś ratuje Ojczyznę od zapomnienia? Szczególnie młodzi nie ujawniają swojej polskości, wyjeżdżają z kraju aby na obczyźnie zarobić więcej pieniędzy. A my ich potrzebujemy. Polska nie może funkcjonować bez odpowiedniej ilości rąk do pracy. Po co mamy żywić obcokrajowców skoro nas jest dość. Możliwe że za granicą są lepsze warunki czy wyższe zarobki ale skoro bohaterowie umarli za Polskę czemu ci ludzie ją opuszczają, czemu nie rozumieją, że lepiej żyć biednie w kraju niż bogato na utrzymaniu innych. Pierwszymi osobami które powinny coś robić jest rząd tymczasem oni myślą jedynie o pieniądzach dla siebie siedzą i kłócą się zamiast wyrzucić z kraju niedobitki komunistów przez których tylu cierpiało, czemu na wolności są ci którzy mordowali w czasie wojny, o tym trzeba pamiętać. Dlaczego tak się dzieje? Ano dla tego  ze politycy także są kameleonami bojącymi się krytyki drżącymi o swój żałosny wizerunek. Tymczasem trzeba tylko odwagi, powtarzam odwagi aby stawić czoła masowym kulturom czy idiotycznym ideałom aby godnie żyć u nas, głosić prawdę, ratować ludzi i żyć tak aby Ci którzy dla nas walczyli mogli być dumni i wiedzieć że ich ofiara nie poszła na marne