Dziś ostatni dzień wolnego. Znaczy się jutro do szkoły. Przeziębienie powoli mnie opuszcza, ale nie czuję się jeszcze w pełni zdrowa.

Czuje taką niemoc, zwłaszcza na myśl o tym że powinnam się pouczyć fizyki, matematyki, informatyki i kilku innych rzeczy. Powiem wprost. Przeraża mnie to, i co więcej mogę powiedzieć że przeraża mnie to do tego stopnia że aż jestem załamana troszkę :(

Niemniej jednak moja osobowość niepowala mi się zbytnio przjmować to jednak wizja tego że koniec roku jest stosunkowo bliski, a stypendium się samo nie zdobędzie powiniem mnie motywować do pracy.

Dawniej nauka wypełniała mi prawie całe życie, szkoła na pierwszym miejscu, i trzeba przyznać że efekty były nie najgorsze.(Nawet bardzo dobre) ale od kiedy spotykam się z Niedźwiadkiem szkoła zeszła na dalszy plan, nauka idzie wolniej i oporniej i problemy z koncentracją. Tu widzę destrukcyjny charakter miłości. Albo może to że trzeba coś poświęcić bo nie da się mieć wszystkiego?

Jeszcze ten stały motyw "ale mi przybyło po świętach" no cóż.... od poniedziałku zabieram się za siebie (tak, wiem obiecywłam to sobie 20 razy ale może jak to zapisze to się zmotywuję)

Trzeba się jakoś zacząć kształtwać. Jak narazie jestem jak kula miękkiej plasteliny (obrazowe porównanie) przydałoby się żeby to jakoś wyrzeźbić. Tylko jak się samokształcić?

Życie to jednak poważne wyzwanie.... powiedziałabym nawet całkiem skomplikowana sprawa.