Zostaliśmy ukształtowani przez Boga w ten sposób że nasz rzwój może się odbywać tylko we wspólnocie ludźi. To że nowy człowiek się rodzi jest także owocem miłości kobiety i mężczyzny. Dzięki temu że ludzie posiadają wolną wolę i rozum możemy stawiać sobie i osiągać cele, które często dążą do osiągnięcia wartości których poszukujemy w życiu..

Jednak nie każdy osiągnięty przez nas cel jest dobry ponieważ nasza wolna wola jest wolna lecz także omylna. A co wynika z tego że Bóg stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo? Wynika to że właśnie Bóg jest w każdym z nas i chce w każdym z nas przebywać. On chce abyśmy rozwijali się, dążyli do wartościowych rzeczy i wzywa nas do jedności z sobą..

Jak więc zauważamy z powyższego rozważania naszym podstawowym celem życia powinno być upodobnienie się do najwyższego. Ale właśnie, czy możemy być z Bogiem tylko po części, połowicznie, zachowując swoje ulubione grzechy? Oczywiście że możemy, w końcu nasza wolna wola nas nie ogranicza, lecz czy powinniśmy? Otóż nie, powinniśmy stale dążyć do wyzwolenia z złych przyzwyczajeń..

Teraz się zastanówmy się co powinno najbardziej urzeczywistniać naszą solidarność? Otóż najwyraźiściej wyrażamy swoją solidarność przez współpracę z ludźmi obok nas czy przez pracę. Ale koniecznym warunkiem aby solidarność miała sens jest współpraca z ludźmi. Wspolna praca powinna być czynnikiem łączącym ludźi, i prowadzić do Boga. Ale czy pracujemy dla siebie? dla rodziny? dla pracodawcy? Ciekawe pytanie. Najlepiej gdy można połączyć pracę z pasją, chociaż rzadko się zdarza.